Προβληματισμοί για την Κατήχηση στην ζωή των Ελλήνων σήμερα

Ακούγοντας τη λέξη Κατήχηση το μυαλό μας αμέσως πηγαίνει στα παιδιά και στο κατηχητικό που πρέπει να πηγαίνουν. Όμως  Κατήχηση  χρειάζεται η πλειοψηφία των Ελλήνων σήμερα για να μάθουν έστω και τα βασικά της χριστιανικής πίστεως, διότι ο λαός μας είναι πλήρως ακατήχητος μην γνωρίζοντας τα ουσιώδη της Εκκλησίας, αυτά που αλλάζουν την ζωή του ανθρώπου και του δίνουν, νόημα σκοπό και χαρά. Η Εκκλησία πρέπει να δει αυτό το θέμα αρκετά σοβαρά και να δραστηριοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, ιερείς και λαϊκοί μαζί να εργαστούν ώστε ο λαός μας να μάθει για την Ορθόδοξη πίστη, την σωτηρία που παρέχει η Εκκλησία στον πεπτωκότα άνθρωπο, και την ΥΠΕΡΟΧΗ του χριστιανισμού απέναντι σε όλες τις θρησκείες, διότι ο χριστιανισμός είναι η Αποκάλυψη του Θεού και όχι ανθρώπινο κατασκεύασμα. Η Κατήχηση ήταν το θέμα της εισήγησης του Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου στην έκτακτη συνεδρία της Εκκλησίας της Ελλάδος την  Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013. Διαβάσουμε από το Δελτίο Τύπου της Εκκλησίας της Ελλάδος:

" ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, ανέπτυξε την εισήγησή του σύμφωνα με την Ημερήσια Διάταξη, η οποία είχε ως τίτλο : «Προβληματισμοί δια την Κατήχησιν».
Ο Εισηγητής έθεσε ένα βασικό ερώτημα : «Ποιός κατηχεί σήμερα, ποιός έχει την ευθύνη της κατηχήσεως και πως κατηχείται ο Λαός του Θεού». Ανέπτυξε στην ομιλία του τα θέματα: «Ο Λαός μας είναι ακατήχητος», «Η Κατήχηση των νέων», «Κατηχητικά βοηθήματα». Σε ένα σημείο ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε :
«Η Κατήχηση παραμένει βασικό στοιχείο της ζωής στην Εκκλησία και είναι η μύηση στη ζωή Της. Η Κατήχηση δεν αφορά μόνον την παιδική ηλικία, αλλά όλες τις ηλικίες. Κάνουμε πολλές φορές δραμματικές διαπιστώσεις για το ότι ο λαός μας είναι ακατήχητος, αλλά δεν κάνουμε τίποτα για την κατήχησή του. Ο λόγος μας δεν είναι κατηχητικός, δεν είναι θεολογικός, αλλά είναι απλά ηθικοπλαστικός, κινούμενος τις περισσότερες φορές από ένα προτεσταντικό πουριτανισμό και σπανιότατα από το αληθινό ορθόδοξο ήθος. Ένα ακόμη πολύ σημαντικό θέμα είναι ότι ο κατηχητικός μας λόγος έχει σχεδόν απορρίψει την εκκλησιολογική του διάσταση, όπως αποδεικνύεται από τις συμπεριφορές ποιμένων, κατηχητών και ποιμενομένων. Πολλές φορές, μέσα από την Κατήχηση, κάποιοι ποιμένες δημιούργησαν προσωπικούς οπαδούς και όχι ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, και θυσίασαν την ενότητα της Εκκλησίας, προκειμένου να κρατήσουν τους ανθρώπους στην προσωπική τους επιρροή».

Η πρόταση του Εισηγητού ήταν :
« Αυτό που έχω να προτείνω είναι μία κατήχηση που ερμηνεύει αυτά που ζούμε στην Εκκλησία. Δεν μπορούμε όμως να ερμηνεύσουμε κάτι που δεν ζούμε. Προτείνω ζωντανές Ενορίες, που θα είναι φιλόξενοι χώροι για όλους και ιδιαιτέρως για τα παιδιά. Προτείνω την καλή οργάνωση όχι του κατηχητικού σχολείου, αλλά της ζωής των παιδιών και εφήβων μέσα στην Ενορία, την σύναξη των παιδιών μέσα σε αυτή τη ζωή. Μία ενορία που θα ρίξει το βάρος στη στήριξη της οικογένειας και έτσι θα έχει τα παιδιά από μικρά κοντά της. Πρέπει να ρίξουμε το βάρος στη ζωή της Ενορίας με έμπνευση και προσευχή, για να γίνει η ζωή της, ζωή μας και μέσα σε ένα χώρο ελευθερίας και αγάπης θα καλλιεργήσουμε και τα παιδιά μας. Να καταλάβουμε ότι τα παιδιά δεν αποζητούν ένα ακόμη μάθημα αλλά μία κοινωνία προσώπων, απαντήσεις στα ερωτηματικά τους, διάλογο στους προβληματισμούς τους, συμπαράσταση στα προβλήματά τους»."