ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Λέγων ὁ Κύριος. Παντὶ τῷ αἰτοῦντί σε δίδου, καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς. Λέγων ὁ Προφήτης Δαβίδ. Μακάριος ὁ συνεών, ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα, ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ῥύσεται αὐτὸν ὁ Κύριος. Λέγων ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς Φιλιππησίους. Ὀσμὴν εὐωδίας θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ. Ὁ Ζακχαῖος ἐξήλειψε τὰς ἁμαρτίας του διὰ τὴν ἐλεημοσύνην, καὶ ἤκουσε ἐκ τοῦ Κυρίου, σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο. Διὰ τῆς ἐλεημοσύνης εἰσερχόμεθα εἰς τὸν Οὐρανὸν καθὼς καὶ ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἑλλαιών. Λέγων ὁ θεῖος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Ἀδύνατον εἶναι χίλια καλὰ νὰ κατορθώσομεν, ἄνευ ἐλεημοσύνης δὲν δυνάμεθα νὰ ἔμβωμεν εἰς τὴν θύραν τοῦ Παραδείσου. Ὁ Προφήτης Ἠλίας ἀνέστησεν τὸν υἱὸν τῆς χήρας, διὰ τὴν ἐλεημοσύνην ὅπου ἔκαμεν εἰς αὐτὸν ἡ μήτηρ του. Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. Ὁ Δαβίδ. Οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμένον ζητῶν ἄρτον. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Διάλογος, ἐπροσκάλεσεν εἰς τὴν Τράπεζάν του δώδεκα ἀνθρώπους, νὰ τοὺς φιλεύσῃ καὶ μέτρα καὶ ἦσαν δέκα τρεῖς διότι Ἄγγελος Κυρίου ὁποῦ εἶχε δώσει τρεῖς φοραῖς ἐλεημοσύνην. Λέγων ὁ Κύριος εἰς Μαρτῖνον Ἐπ. Φραγγίας, διατί λυπεῖσαι καὶ εἶσαι περίλυπος, διότι χθὲς μὲ εἶδες γυμνὸν καὶ μὲ ἐνέδησες καὶ ἐγὼ θὰ σὲ φυλάξω ἀβλαβῆ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ θὰ σὲ κάμω μετὰ θάνατον κληρονόμον τῆς Βασιλείας μου. Ὁ δίκαιος Ἰὼβ λέγει. Ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν οὕτω καὶ ἐγένετο· εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον. Λέγων ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων περὶ ἐλεημοσύνης, Μέλιτος γεῦσις ἡδυτάτη μετενήνεκται εἰς δόκιμον χρυσόν σοι, τῇ πλουσίᾳ σου γὰρ προσέχων προαιρέσει ὡς Ποιητὴς πλουσίως σοι χορηγεῖ τὰς ἀντιδόσεις. Ὁ αὐτὸς λέγει. Ὁ ἔχων πίστιν, οὐ δεῖται χρημάτων· οἱ δὲ χρημάτων ὅλως ἐρᾷ πίστεως πάντως ἐστὶν ἔρημος. Ὁ ἐλεῶν πτωχὸν δανείζει Θεῷ. Ἔχε θάῤῥος λέγει ὁ Κύριος μὴ φοβεῖσαι ἔμενα δανείζεις. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἱλαρὸν γὰρ δοκεῖν ἀγαπᾷ ὁ Θεός. Ἡ ἐλεημοσύνη ἀναβιβάζει εἰς τόσον ὕψος τὸν ἐλεήσαντα εἰς τὸν Θεόν, καθὼς μία Βασίλισσα ἀνέρχεται εἰς τὰ ἀνάκτορα καὶ οὐδεὶς τῶν στρατιωτῶν τολμᾷ νὰ τὴν ἐξετάσῃ. Πρώτη θυγατέρα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐλεημοσύνη διὰ τοῦτο λέγει ἡ Γραφή. Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, διότι αὐτὴ ἐκατάπεισε τὸν Θεὸν καὶ ἔγινεν ἄνθρωπος, διὰ νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον. Εἰς τὴν Ἰόππην ἦτον μία κόρη Ταβιθὰ ὀνόματι, ἡ ὁποία εἶχε ἔργον τὴν ἐλεημοσύνην ἐνέδυεν χήρας ὀρφανά, ἔτρεφεν τοὺς πτωχούς, ἀσθένησεν βαρέως καὶ ἀπέθανεν, τὶ ἔκαμαν οἱ πτωχοί; Δὲν ἄφιναν νὰ τὴν θάψουν, ἀλλὰ ἔστειλαν καὶ ἔφεραν τὸν Ἀπόστολον Πέτρον, καὶ ὡς εἶδεν τὰ δάκρυα καὶ τοὺς στεναγμοὺς τῶν πτωχῶν, ἀνέστησε διὰ προσευχῆς τὴν Ταβιθά. Ἡ ἐλεημοσύνη λύει τὰ δεσμὰ καὶ διώκει τὸ σκότος. Ἡ ἐλεημοσύνη κάμει μεγάλας εὐεργεσίας εἰς τοὺς εὐεργετοῦντας αὐτὴν μετ᾿ εὐχαριστίας. Ὁ Πατριάρχης Ἀβραὰμ διὰ τῆς φιλοξενίας εἶδε τὴν Τρυσιπόστατον Θεότητα ὡς σχῆμα ἀνθρώπων. Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει. Οὐκ ἠλέησας, οὐκ ἐλεηθήσης· οὐκ ἀνοίξας τὴν οἰκίαν, ἀποπεμφθείσης τῆς βασιλείας· οὐκ ἔδωκας τὸν ἄρτον, οὐ λήψει τὴν αἰώνιον ζωήν.

Προέλευσις: Παράρτημα Λειμωναρίου, Ἀκολουθίαι καὶ Βίοι,
ἐπιμέλεια Γεωργίου Ἀ. Βουτέρη ἱερέως, Ἐν Ἀθήναις, 1902