Το Παλαιστινιακό Πρόβλημα: Σύντομη Ιστορική Επισκόπηση
Εξ αιτίας της σφοδρής ισραηλινής επίθεσης στη Λωρίδα της Γάζα, της σφοδρότερης ίσως, απ’ όσες έχουν επιχειρηθεί μέχρι σήμερα, ουσιαστικά από τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967 και δώθε, αποφάσισα να γράψω ένα σύντομο χρονικό του Παλαιστινιακού προβλήματος, το οποίο ως γνωστόν παραμένει ανεπίλυτο εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια. Οι σελίδες που ακολουθούν, κάθε άλλο παρά πλήρη εικόνα του προβλήματος δίνουν. Αναγκαστικά περιορίστηκα σε όσα θεώρησα ότι θα έδιναν ένα πλαίσιο αναφοράς των γεγονότων, παραλείποντας λεπτομέρειες, που σε τελευταία ανάλυση θα μπορούσαν να ήταν περισσότερο σημαντικές από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω. Δεν είμαι γνώστης του προβλήματος και γι αυτό ζητάω την κατανόησή σας για λάθη, ανακρίβειες και παραλείψεις.
Πολλοί ίσως απορήσετε για την επιλογή της σημερινής ανάρτησης, τέτοια μέρα που είναι, Πρώτη του Χρόνου, μέρα που όλοι θα θέλαμε να ήταν και η καλύτερη, αλλά, δυστυχώς τα πράγματα για άλλη μια χρονιά, δεν ήρθαν έτσι, δεν μάς ξύπνησαν αγγελικοί ύμνοι και φωτεινά χαμόγελα, αλλά σειρήνες συναγερμών και ασθενοφόρων, κραυγές πόνου και απελπισίας και οι πρώτες εικόνες της χρονιάς που αντικρίσαμε δεν ήταν παρά εικόνες απελπισίας από φέρετρα και χαλάσματα.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το δίκαιο είναι με τη μεριά των Παλαιστινίων οι οποίοι παλεύουν, όχι πάντα με τους πλέον δόκιμους τρόπους, ν’ αποκτήσουν το δικαίωμα για μια δική τους πατρίδα, έστω και αν αυτή η διεκδικούμενη πατρίδα έχει σήμερα συρρικνωθεί στο22% του εδάφους, από το αρχικό που τους αναλογούσε. Πολλοί σοφοί και ειδικοί επί των ειδικών έχουν προσπαθήσει όλο αυτό το διάστημα να βρούνε λύσεις ώστε να σταματήσει κάποια στιγμή το μακελειό. Εις μάτην. Οι πολεμικές επιχειρήσεις αντί να μειώνονται όλο και πυκνώνουν. Δεν μπορώ να προτείνω, ούτε καν να φανταστώ λύσεις. Δεν ξέρω αν όλα θα ξαναγίνονταν μέλι-γάλα, αν το Ισραήλ μείωνε τις εδαφικές του απαιτήσεις ή αν απέσυρε όλους τους εποίκους του, ή αν ξεμπλέκονταν εντελώς οι αραβικοί από τους εβραϊκούς πληθυσμούς, ή αν ξαφνικά συναδελφώνονταν. Για να μην έχει υπάρξει έως τώρα λύση, θα πει ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο περίπλοκο και ίσως πέρα από τις θελήσεις των αντιμαχομένων και των προστατών τους.
Πάντα πίστευα ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο πολιτικά, αλλάγεωπολιτικά, δηλαδή ότι η γεωγραφία είναι μια ανυπέρβλητη και καθοριστική σταθερά που εν πολλοίς υπαγορεύει και τις πολιτικές κινήσεις και τα αποτελέσματα. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν παρατηρήσουμε τη θέση των σημερινών Παλαιστινιακών εδαφών στο χάρτη, δυο, δηλαδή, ορφανά κομμάτια, αποκομμένα μεταξύ τους και εμφυτευμένα στο σώμα του Ισραήλ, και αν μεγεθύνοντας το κάθε κομμάτι χωριστά, ακόμα παραπάνω, παρατηρήσουμε τις εκατοντάδες διαφορετικές κουκίδες που συμπλέκονται μεταξύ τους, με κάθε μια απ’ αυτές ν’ αντιστοιχεί και σε διαφορετικό πληθυσμό, τότε ίσως καταλάβουμε γιατί η πληγή αυτή συνεχίζει να παραμένει ανοιχτή.
Οι δυο επόμενοι χάρτες απεικονίζουν τη γεωγραφία, ο πρώτος, και την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής, ο δεύτερος.
Πολλοί ίσως απορήσετε για την επιλογή της σημερινής ανάρτησης, τέτοια μέρα που είναι, Πρώτη του Χρόνου, μέρα που όλοι θα θέλαμε να ήταν και η καλύτερη, αλλά, δυστυχώς τα πράγματα για άλλη μια χρονιά, δεν ήρθαν έτσι, δεν μάς ξύπνησαν αγγελικοί ύμνοι και φωτεινά χαμόγελα, αλλά σειρήνες συναγερμών και ασθενοφόρων, κραυγές πόνου και απελπισίας και οι πρώτες εικόνες της χρονιάς που αντικρίσαμε δεν ήταν παρά εικόνες απελπισίας από φέρετρα και χαλάσματα.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το δίκαιο είναι με τη μεριά των Παλαιστινίων οι οποίοι παλεύουν, όχι πάντα με τους πλέον δόκιμους τρόπους, ν’ αποκτήσουν το δικαίωμα για μια δική τους πατρίδα, έστω και αν αυτή η διεκδικούμενη πατρίδα έχει σήμερα συρρικνωθεί στο22% του εδάφους, από το αρχικό που τους αναλογούσε. Πολλοί σοφοί και ειδικοί επί των ειδικών έχουν προσπαθήσει όλο αυτό το διάστημα να βρούνε λύσεις ώστε να σταματήσει κάποια στιγμή το μακελειό. Εις μάτην. Οι πολεμικές επιχειρήσεις αντί να μειώνονται όλο και πυκνώνουν. Δεν μπορώ να προτείνω, ούτε καν να φανταστώ λύσεις. Δεν ξέρω αν όλα θα ξαναγίνονταν μέλι-γάλα, αν το Ισραήλ μείωνε τις εδαφικές του απαιτήσεις ή αν απέσυρε όλους τους εποίκους του, ή αν ξεμπλέκονταν εντελώς οι αραβικοί από τους εβραϊκούς πληθυσμούς, ή αν ξαφνικά συναδελφώνονταν. Για να μην έχει υπάρξει έως τώρα λύση, θα πει ότι το πρόβλημα είναι πολύ πιο περίπλοκο και ίσως πέρα από τις θελήσεις των αντιμαχομένων και των προστατών τους.
Πάντα πίστευα ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο πολιτικά, αλλάγεωπολιτικά, δηλαδή ότι η γεωγραφία είναι μια ανυπέρβλητη και καθοριστική σταθερά που εν πολλοίς υπαγορεύει και τις πολιτικές κινήσεις και τα αποτελέσματα. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, αν παρατηρήσουμε τη θέση των σημερινών Παλαιστινιακών εδαφών στο χάρτη, δυο, δηλαδή, ορφανά κομμάτια, αποκομμένα μεταξύ τους και εμφυτευμένα στο σώμα του Ισραήλ, και αν μεγεθύνοντας το κάθε κομμάτι χωριστά, ακόμα παραπάνω, παρατηρήσουμε τις εκατοντάδες διαφορετικές κουκίδες που συμπλέκονται μεταξύ τους, με κάθε μια απ’ αυτές ν’ αντιστοιχεί και σε διαφορετικό πληθυσμό, τότε ίσως καταλάβουμε γιατί η πληγή αυτή συνεχίζει να παραμένει ανοιχτή.
Οι δυο επόμενοι χάρτες απεικονίζουν τη γεωγραφία, ο πρώτος, και την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής, ο δεύτερος.
0 Σχόλια