11 Μαρτίου 843- Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Η νίκη της Ορθοδοξίας δεν έγινε οριστική παρά μόνο μετά το θάνατο του Θεόφιλου, όταν η χήρα του Θεοδώρα ανέλαβε την αντιβασιλεία. Υπό τον πατριάρχη Μεθόδιο, έναν από τους ομολογητές της πίστεως, η λατρεία των εικόνων αποκαταστάθηκε οριστικά στη σύνοδο του 842 στην Κωνσταντινούπολη, επιβεβαιώνοντας τις αποφάσεις που τέθηκαν σε ισχύ από τη Σύνοδο της Νίκαιας. Ομοίως, έριξε ανάθεμα ενάντια στους εικονοκλάστες. Την πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής, στις 11 Μαρτίου 843, διακηρύχθηκε στην Αγία Σοφία η αποκατάσταση της λατρείας των εικόνων. Από τότε, κάθε χρόνο την ημέρα αυτή η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του «Θριάμβου της Ορθοδοξίας» επάνω στους εικονοκλάστες και, παράλληλα, στις προγενέστερες αιρέσεις.
Ορίστε, παρμένος από την Ακολουθία της Κυριακής της Ορθοδοξίας, ένας ύμνος που οφείλεται στην πένα του Θεοφάνη του Σημαδεμένου, ομολογητή της πίστεως κατά τη βασιλεία του Λέοντα του 5ου:
«Τηρώντας τους Νόμους της Εκκλησίας που φυλάχτηκαν από τους πατέρες μας, τιμούμε τις εικόνες, τις ευλαβούμαστε με το στόμα μας, με την καρδιά μας, με τη θέλησή μας, αυτές του Χριστού και όλων των αγίων. Η τιμή και η ευλάβεια που απευθύνονται στην εικόνα, διαβαίνουν επί του πρωτοτύπου: είναι το δόγμα των Πατέρων των εμπνευσμένων υπό του Θεού, είναι αυτό που ακολουθούμε...» (ύμνος 6 του όρθρου).
Το κοντάκιο αυτής της Κυριακής, γραμμένο εξ ολοκλήρου από ένα σύγχρονο, είναι ακόμη πιο χαρακτηριστικό και πιο πλούσιο σε δογματική ουσία:
«Ο Απερίγραπτος Λόγος του Πατρός γίνεται περιγραπτός,
«Ενσαρκώμενος δια Σου, ω Μήτερ του Θεού
«Και, έχοντας αποκαταστήσει τη μιασμένη εικόνα στην αρχική της αξία,
«Την ενώνει με τη θεία ομορφιά.
«Και ομολογώντας τη σωτηρία, την εκφράζουμε με πράξη και με λόγια».
Το κοντάκιο αυτό, που απευθύνεται στη Μητέρα του Θεού, είναι πιο επεξηγηματικό από τον παρακάτω συλλογισμό του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου που βασίζει την απεικόνιση του Θεανθρώπου ακριβώς στην απεικονίσιμη ανθρώπινη φύση της Μητέρας Του:
Το κοντάκιο αυτό, που απευθύνεται στη Μητέρα του Θεού, είναι πιο επεξηγηματικό από τον παρακάτω συλλογισμό του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου που βασίζει την απεικόνιση του Θεανθρώπου ακριβώς στην απεικονίσιμη ανθρώπινη φύση της Μητέρας Του:
«Επειδή ο Χριστός γεννήθηκε από Πατέρα Απερίγραπτο, δεν μπορεί να έχει μορφή... Όμως, από τη στιγμή που ο Χριστός γεννήθηκε από Μητέρα περιγραπτή, έχει φυσικά μορφή που μοιάζει με αυτή της Μητέρας Του. Και αν δεν ήταν δυνατό να απεικονιστεί μέσω της τέχνης, αυτό θα σήμαινε ότι γεννήθηκε μόνο από τον Πατέρα και ότι δεν ενσαρκώθηκε. Αυτό όμως είναι αντίθετο προς τη θεία οικονομία της σωτηρίας μας»
