ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΗΔΟΝΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου νὰ καθαρίζουμε πρῶτα τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ποτηριοῦ καὶ τοῦ πιάτου γιὰ νὰ καθαρίσει καὶ τὸ ἐξωτερικό. Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς, ἂν νοιώθουμε τὴν ἀνάγκη, ὅπως τὸ εἶπε ὁ  Ἀπόστολος, νὰ πολεμήσουμε σωστὰ καὶ νὰ στεφανωθοῦμενικώντας τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα τῆς πορνείας, δὲν πρέπει νὰ στηριζόμαστε στὴ δική μας δύναμη καὶ ἄσκηση ἀλλὰ στὴ βοήθεια τοῦ κυρίου μας καὶ Θεοῦ. Γιατὶ τὸ πνεῦμα αὐτὸ δὲν πρόκειται νὰ σταματήσει νὰ πολεμάει τὸν ἄνθρωπο παρὰ μόνο ὅταν αὐτὸς πιστέψει πραγματικὰ ὅτι γιατρεύεται καὶ ἀνεβαίνει στὸ ὕψος τῆς ἁγνείας ὄχι μὲ τὴ δική του φροντίδα καὶ τοὺς δικούς του κόπους ἀλλὰ μὲ τὴ βοήθεια καὶ τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ. Τὸ κατόρθωμα αὐτὸ ὑπερβαίνει τὴ φύση τοῦ ἀνθρώπου, καὶ κατὰ κάποιο τρόπο, ὅποιος ἔχει νικήσει τοὺς ἐρεθισμοὺς καὶ τὶς ἡδονὲς τῆς σάρκας ἐγκαταλλείπει τὸ σῶμα του.  Ἑπομένως δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος μὲ τὰ δικά του φτερὰ (γιὰ νὰ τὸ πῶ ἔτσι) νὰ πετάξει πρὸς αὐτὸ τὸ ὑψηλὸ καὶ οὐράνιο βραβεῖο τῆς ἁγιοσύνης καὶ νὰ μιμηθεῖ τοὺς ἀγγέλους, ἂν δὲν τὸν σηκώσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴ γῆ καὶ τὴ λάσπη. Γιατὶ καμμιὰ ἄλλη ἀρετή, ὅσο ἡ σωφροσύνη, δὲν κάνει τοὺς ἀνθρώπους, μολονότι ἔχουν σάρκα, νὰ μοιάζουν μὲ τοὺς πνευματικοὺς ἀγγέλους. Μ᾽ αὐτὴ τὴν ἀρετὴ ὅπως λέει ὁ  Ἀπόστολος, μποροῦν ἐνῶ ἀκόμη ζοῦν στὴ γῆ νὰ ἔχουν τὸ πολίτευμα στοὺς οὐρανούς.Μποροῦμε νὰ καταλάβουμε ἂν κατακτήσαμε τελείως τὴν ἀρετὴ αὐτή, ἂν δοῦμε πὼς ἡ ψυχή μας δὲν εὐχαριστιέται μὲ καμμιὰ εἰκόνα αἰσχρῆς φαντασίας στὸν ὕπνο. Γιατὶ παρόλο ποὺ κάτι τέτοιο δὲν θεωρεῖται ἁμαρτία, ἀποδεικνύει ὅμως ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι ἄρρωστη καὶ δὲν ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ πάθος τῆς πορνείας.  Ἔτσι, πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι αὐτὲς οἱ αἰσχρὲς φαντασίες ποὺ βλέπουμε στὸν ὕπνο μας φανερώνουν τὴν ἀμέλεια καὶ τὴν ἀσθένειά μας· τὴν ἀρρώστεια ποὺ κρύβεται στ᾽ ἀπόκρυφα τῆς ψυχῆς μας τὴ φέρνει στὸ φῶς ἡ ρεύση ποὺ συμβαίνει τὴν ὥρα ποὺ κοιμόμαστε. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ γιατρὸς τῶν ψυχῶν μας ἔβαλε τὸ φάρμακο στὰ ἀπόκρυφα τῆς ψυχῆς, ὅπου ἤξερε ὅτι βρίσκονται οἱ αἰτίες τῆς ἀρρώστειας καὶ εἶπε, “ὅποιος βλέπει γυναίκα καὶ τὴν ἐπιθυμεῖ ἤδη μοίχευσε μαζί της μέσα στὴν καρδιά του· δὲν θεραπεύει τόσο τὴ λαγνεία τῶν ματιῶν ὅσο τὴν ψυχὴ μέσα μας, ἐπειδὴ αὐτὴ δὲν χρησιμοποιεῖ ὅπως πρέπει τὰ μάτια ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς ἔδωσε γιὰ τὸ καλό μας.  Ἔτσι καὶ ἡ σοφὴ Παροιμία δὲν λέει “μὲ κάθε τρόπο πρόσεχε τὰ μάτια σου” ἀλλὰ “μὲ κάθε τρόπο πρόσεχε τὴν καρδιά σου,” βάζοντας τὸ φάρμακο τῆς προσοχῆς σ᾽ ἐκείνη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὅπως θέλει τὰ μάτια.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ