ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΚΙ ΟΜΩΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΙΚΑ

Μεγάλη η τρικυμία, αλλά δεν εμπόδισε την επιθυμία σας να έρθετε εδώ, πολλές οι δοκιμασίες αλλά τον πόθο σας δεν τον λιγόστεψε. Η Εκκλησία δεν παύει να την πολεμούν και να νικά, να την κατατρέχουν και να εξουσιάζη. Όσο οι άλλοι την κατατρέχουν, τόσο εκείνη δυναμώνει. Τα κύματα διαλύονται, μα ο βράχος παραμένει ακλόνητος. Τη μέρα διδασκαλία, τη νύχτα ολονυχτίες, η ημέρα συναγωνίζεται τη νύχτα, την ημέρα συγκεντρώσεις, και τη νύχτα συγκεντρώσεις. Η νύχτα αλλάζει την αγορά σε εκκλησία, κι η προθυμία σας είναι πιο δυνατή κι από τη φωτιά.Από παρακίνηση δεν έχετε ανάγκη, και φανερώνετε το ενδιαφέρον σας. Ποιός μπορεί να μην απορήσει; Ποιός μπορεί να μην θαυμάσει; Όχι μόνο οι δικοί μας δεν έμειναν μακριά, αλλά και όσοι δεν ήταν δικοί μας, ήρθαν κοντά. Τέτοιο είναι το κέρδος που φέρνουν οι δοκιμασίες, όπως η βροχή που πέφτει στη γη φουσκώνει τους σπόρους, έτσι κι η δοκιμασία, μπαίνει στη ψυχή και φουντώνει την προθυμία.
Είναι λόγος του Θεού η Εκκλησία ακλόνητη. Οι πύλες του άδου δεν θα την κατανικήσουν. Όποιος την πολεμά, καταστρέφει τον ευατό του και φανερώνει την Εκκλησία ισχυρότερη. Όποιος την πολεμά χάνει την δύναμη του, κι εμάς το τρόπαιο μας το κάνει λαμπρότερο. Ο Ιώβ ήταν καλός και πρίν την δοκιμασία, ύστερα όμως φάνηκε καλύτερος.Δεν ήταν τόσο καλός όταν το σώμα του δεν είχε βλάβη, όσο καλός ήταν όταν ήταν γεμάτος πληγές. Ποτέ μην φοβηθείς δοκιμασία όταν έχεις έτοιμη την ψυχή σου. Η θλίψη δεν βλάπτει, χαρίζει την υπομονή. Κι όπως το χρυσάφι δεν το βλάπτει το καμίνι, έτσι και τον γενναίο, δεν του κάνει κακό η θλίψη.
Τι κάνει η φωτιά στο χρυσάφι; Το καθαρίζει. Τι χαρίζει η θλίψη στον άνθρωπο; Την υπομονή. Τον κάνει πιο σπουδαίο, περιορίζει την ραθυμία, δυναμώνει την ψυχή, κάνει το λογισμό πιο φρόνιμο. Μας έβαλαν σε δοκιμασία για να διώξουν τα πρόβατα, κι έγινε το αντίθετο, έφεραν τον ποιμένα. Πως πάμε εμείς; Ευδοκιμούμε. Πως πάνε εκείνοι; Ντροπιάζονται. Που είναι εκείνοι; Ούτε φαίνονται.Γυρίζω στην αγορά και δεν βλέπω κανένα. Φύλλα ήταν, φύσηξε ο άνεμος και έπεσαν. Άχυρα ήταν και σκόρπισαν και φάνηκε ώριμο το σιτάρι. Μολύβι ήταν και έλιωσε, κι έμεινε καθαρό το χρυσάφι. Ποιός τους κυνηγά; Κανείς αλλά έχουν εχθρό τη συνείδηση τους, εχθρό που κατοικεί μέσα τους μετά την αμαρτία. Γνωρίζουν τι έπραξαν. Κι ο Κάιν ήθελε να σφάξει τον αδελφό του, κι όταν ήθελε να τον σκοτώσει φούντωσε μέσα του η επιθυμία του, μα όταν έκανε την αμαρτία, τριγύριζε σε όλη την οικουμένη αναστενάζοντας.
Έτσι κι αυτοί αν και δεν έσφαξαν πραγματικά, σκότωσαν όμως με τη διάθεση τους. Η σφαγή προχώρησε σύμφωνα με την πονηρία τους, μα η ζωή μας γλύτωσε με την φιλανθρωπία του Θεού. Και τα λέω αυτά για να προετοιμάσω την προθυμία σας, να μη φοβηθείτε ποτέ πια δοκιμασία. Είσαι πέτρα; Μη φοβάσαι τα κύματα:Διότι σε αυτή τη πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου και πύλες του άδη δεν θα την κατανικήσουν, λέει ο Χριστός. Πότε από έξω τα χτυπήματα, πότε από μέσα, αλλά κανείς δεν βουλιάζει το σκάφος.
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ"Ομιλία έπειτα από διωγμό, προς την Εκκλησία και το πρόσωπο του".