ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Η αγρία ελαία, όταν εμβολιασθή με οφθαλμόν ημέρου ελαίας, μεταβάλλεται, γίνεται ήμερος πλέον ελαία και καρποφορεί. Αυτό ακριβώς γίνεται και με ημάς τους Χριστιανούς. Όταν είμεθα μόνοι, μένομεν άκαρποι πνευματικώς. Από της στιγμής όμως που συνδεόμεθα με τον Χριστόν και κοινωνούμεν το Σώμα και το Αίμα του, αμέσως επιτυγχάνομεν τα μέγιστα αγαθά: άφεσιν των αμαρτιών μας και κληρονομίαν της Βασιλείας των ουρανών, τους καρπούς δηλαδή της δικαιώσεως που παρέχει ο Χριστός. Κοινωνούμεν το Σώμα του Χριστού, το οποίον αποτελεί εγγύησιν δια την επιτυχίαν των υψηλοτέρων πνευματικών νικών και κατακτήσεων. Είναι φανερόν, λοιπόν, ότι ολόκληρος η ζωή μας μετά την θείαν Κοινωνίαν πρέπει να γίνη χριστοειδής, να αποκτήσωμεν δηλαδή την μορφήν του Χριστού: «Υμείς εστέ Σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους» (Α’ Κορ. ιβ΄ 27). Οι λόγοι αυτοί του αποστόλου Παύλου ισχύουν δια το σώμα μας, εφαρμόζουν όμως πολύ περισσότερον εις την ψυχήν μας. Τον σύνδεσμον της ψυχής μας μετά του Χριστού τονίζει ο Απόστολος, όταν γράφη: «ο κολλώμενος τω Κυρίω εν Πνεύμά εστί» (Α΄ Κορ. στ΄ 17). Δια τούτο
ο Χριστός δεν έλαβε μόνον σώμα, αλλά και ψυχήν και νουν και θέλησιν και παν ό,τι ανθρώπινον, εκτός της αμαρτίας, δια να ενωθή με ολόκληρον την ύπαρξίν μας και συνάψη όλα τα ιδικά μας με τα ιδικά Του. Μόνον με τους αμαρτάνοντας δεν ημπορεί να ενωθή ο Χριστός, διότι δεν έχει καμμίαν σχέσιν με την αμαρτίαν, είναι ο αναμάρτητος. Εκτός της αμαρτίας, ως φιλάνθρωπος, εδέχθη όλα τα άλλα στοιχεία της ζωής μας και συγκαταβαίνει, άπειρος Αυτός Θεός, να ενώνεται μαζή μας. Ο Χριστός, Θεός αληθινός, κατήλθεν εις την γήν, δια να υψώση ημάς εις τον ουρανόν. Έγινεν άνθρωπος δια να ανεβάση τον άνθρωπον μέχρι του Θεού. Ως άνθρωπος, παρέμεινεν αναμάρτητος, ανεδείχθη αιώνιος νικητής και απήλλαξε την ανθρωπίνην φύσιν από το όνειδος της αμαρτίας. Ως Λυτρωτής,
απαλλάσσει τον άνθρωπον από την ενοχήν όλων των αμαρτιών του και τον συμφιλιώνει με τον Θεόν. Δεν ήτο δυνατόν να ανέλθωμεν ημείς εις τον ουρανόν και να λάβωμεν τας μεγάλας αυτάς δωρεάς. Κατήλθε, λοιπόν, Αυτός εις την γήν, έλαβε τα ιδικά μας και μεταδίδει εις ημάς τα ανεκτίμητα Ιδικά του. Μας μεταδίδει το Σώμα και το Αίμα του και με τον τρόπον αυτόν, ημείς δεχόμεθα εις την ψυχήν μας αυτόν τον Θεόν. Είναι φανερόν, ότι δια της θείας Κοινωνίας ο Χριστός εισάγει τον εαυτόν Του
εις το εσωτερικόν μας και ενώνεται με ημάς και μεταβάλλει την ύπαρξίν μας σύμφωνα με την Ιδικήν του ζωήν. Μία σταγών ύδατος, όταν πέση μέσα εις πέλαγος, που αποτελείται από μύρον, γίνεται και αυτή μύρον και ευωδιάζει. Ο Χριστός είναι το πνευματικόν μύρον και έχει τόσην δύναμιν, ώστε μεταβάλλει τους πιστούς, εις τους οποίους εισάγεται δια της θείας Κοινωνίας, ουχί απλώς εις ανθρώπους ευωδιάζοντας με την ζωήν των, αλλά τους κάμνει κυριολεκτικώς ευωδίαν Ιδικήν Του. «Χριστού ευωδία εσμέν τω Θεώ» (Β΄ Κορ. β΄ 15). Δύναμιν, λοιπόν, και Χάριν μεταδίδει η θεία Ευχαριστία εις τας ψυχάς των πιστών, που κοινωνούν με καθαράν καρδίαν και μένουν εν συνεχεία μακράν της αμαρτίας. Με εκείνους που ετοιμάζονται ψυχικώς προ της Θείας Κοινωνίας, ο Χριστός
ενώνεται κατά τέτοιον τρόπον, ώστε τίποτε δεν ημπορεί να διασπάση την ένωσην αυτήν: «Το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, εγώ δε λέγω εις Χριστόν και εις την Εκκλησίαν» (Εφεσ. ε΄ 32), γράφει ο απόστολος Παύλος, αναφερόμενος εις την πνευματικήν ένωσιν του Χριστού και των πιστών, που είναι συνειδητά μέλη της Εκκλησίας. Το μυστήριον της θείας Ευχαριστίας είναι φως δια τας καθαράς καρδίας, Χάρις που μεταδίδει Αγιασμόν, Δύναμις που τονώνει την θέλησιν εκείνων, οι οποίοι παλαίουν και αγωνίζονται εναντίον του κακού και των παθών της αμαρτίας. Εις τους καθαρούς ανοίγει τα μάτια της ψυχής, δια να ιδούν το φως του κόσμου, τον Χριστόν. Δια τους άλλους, που έχουν ανάγκην εξαγιασμού, δεν υπάρχει άλλη πηγή από την οποίαν θα αντλήσουν πλουσίαν την καθαρτικήν και αγιαστικήν δύναμιν: «Το Αίμα Ιησού Χριστού του Υιού Αυτό καθαρίζει ημάς από πάσης αμαρτίας» (Α΄ Ιω. α΄ 7), γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος απήλαυσε την ιδιαιτέραν αγάπην του Χριστού. Μόνον ο Χριστός ενίκησε τον πονηρόν και δια τούτο το άχραντον Σώμα του, το επί του Σταυρού θυσιασθέν, αποτελεί τρόπαιον κατά της αμαρτίας και πανίσχυρον βοήθειαν εις τους αγωνιζομένους εναντίον των παθών της κακίας.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ