Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας "Ο Αυτοκράτορας μαζί με τον Πατριάρχη Ιωσήφ Β΄..

Η Σύνοδος Φλωρεντίας λεγόμενη και Σύνοδος Φεράρρας - Φλωρεντίας λέγεται η μετά το θάνατο του Πάπα Μαρτίνου Ε΄ εκκλησιαστική σύνοδος που αν και είχε συγκληθεί από τον ίδιο το 1431 στη Βασιλεία ερχόμενη (οι μετέχοντες) σε ρήξη με τον διάδοχο εκείνου Πάπα Ευγένιου Δ΄ προσκάλεσε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία σε συμμετοχή και επανεξέταση του ζητήματος της ένωσης των Εκκλησιών.

Τότε ο Πάπας Ευγένιος φοβούμενος ότι μια τέτοια σύμπραξη συνοδικών θα ενίσχυε τους αντιπάλους του κατόρθωσε να πείσει τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ τον Παλαιολόγο να διαπραγματευτεί μαζί του το ζήτημα με την υπόσχεση μάλιστα σημαντικής βοήθειας της Δύσης έναντι των Τούρκων οι οποίοι ήδη απειλούσαν το Βυζάντιο. Τότε ο Αυτοκράτορας μαζί με τον Πατριάρχη Ιωσήφ Β΄ και 20 αρχιερείς καθώς και με πλήθος ακολουθίας λαϊκών και κληρικών έφθασαν στην Ιταλία όπου και άρχισαν τις εργασίες της Συνόδου το 1438 αρχικά στη Φερράρα και στη συνέχεια τον Ιανουάριο του 1439 στη Φλωρεντία. Οι συζητήσεις και στις δύο πόλεις περιστρέφονταν κυρίως στο επίμαχο ζήτημα της προσθήκης του φιλιόκβε στο Σύμβολο της Πίστεως.

Ο Αυτοκράτορας όμως έχοντας ν΄ αντιμετωπίσει ιδιαίτερα τον συνεχή αυξανόμενο κίνδυνο αξίωσε από τους συνοδούς του όπως συναινέσουν στην ένωση, ανεξάρτητα του ποιος θα είχε από θεολογικής και μόνο πλευράς δίκιο, αποδεχόμενος την πρότερα πρωτοκαθεδρία του Πάπα. Κάτω από αυτές τις συγκυρίες πράγματι στις 6 Ιουλίου του 1439 υπεγράφη απ΄ όλους το σχετικό πρακτικό με εξαίρεση μόνο από τον Μάρκο Ευγενικό που είχε αντιταχθεί σθεναρά.

Όταν όμως οι Βυζαντινοί επέστρεψαν στη Κωνσταντινούπολη στις 1 Φεβρουαρίου του 1440 λαός και κλήρος τους αποδοκίμασε έντονα με συνέπεια η Ένωση να μην επισημοποιηθεί μέχρι λίγους μήνες πριν την Άλωση, από τον τελευταίο Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, ο οποίος εκ του λόγου αυτού και δεν είχε ορίσει πατριάρχη. Σημειώνεται πως αμέσως μετά την Άλωση, ο ίδιος ο Μωάμεθ διόρισε τον υπό αυτοκρατορική δυσμένεια ανθενωτικό πατριάρχη.

Επίσης τη Σύνοδο της Φλωρεντίας είχαν αποδοκιμάσει (πριν την Άλωση) και τα πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων καθώς και από της Ρωσίας (μετά την Άλωση) το 1484. Αντίθετα αυτών οι Λατίνοι θεωρούν τη Σύνοδο της Φλωρεντίας ως τη μόνη μετά το σχίσμα Οικουμενική Σύνοδο.

Σημειώνεται πως αυτή η Σύνοδος της Φλωρεντίας, εκτός της σημασίας της στην εκκλησιαστική ιστορία και θεολογική σκέψη έπαιξε τελικά σημαντικότατο ρόλο ως προς τη στάση των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης στην επελθούσα στη συνέχεια Άλωση της Πόλης και πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δικαιολογώντας τις τύψεις τους, πότε με το "Ήτανε θέλημα Θεού η Πόλη ....", και πότε με το "Σώπαινε Κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζεις....".

"Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια"