ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Τα Ιερά Μυστήρια μεταδίδουν την εν Χριστώ ζωήν. Αυτή η αλήθεια ανεπτύχθη και ετονίσθη προηγουμένως. Τώρα θα εξετάσωμεν, πώς κάθε μυστήριον οδηγεί εις αυτήν την ζωήν. Διότι η εν Χριστώ ζωή είναι η ένωσίς μας με τον Χριστόν. Με ποίον τρόπον τα μυστήρια ενώνουν με τον Χριστόν τους πιστούς, οι οποίοι συμμετέχουν εις αυτά; εις αυτό το ερώτημα χρειάζεται απάντησις. Δια να ενωθώμεν με τον Χριστόν, είναι ανάγκη να περάσωμεν και να πάθωμεν όσα έπαθεν ο Χριστός. Εκείνος έλαβεν αίμα και σάρκα καθαράν από κάθε αμαρτίαν. Επειδή δε ήτο θεός, εθέωσε την ανθρωπίνην φύσιν, που έλαβεν. Απέθανεν ως άνθρωπος, αλλ’ ανέστη εκ του τάφου ως παντοδύναμος Θεός. Εκείνος, λοιπόν, που θέλει να ενωθή με τον Χριστόν, είναι ανάγκη και της σαρκός του Κυρίου να
μεταλάβη και της θείας φύσεως του να γίνη κοινωνός, άλλα και του τάφου και της Αναστάσεως του μέτοχος. Δια τούτο βαπτιζόμεθα μεν, δια να γίνωμεν μέτοχοι εις τον θάνατον και την Ανάστασιν του Χριστού, λαμβάνομεν δε ευθύς μετά το βάπτισμα το χρίσμα, δια να γίνωμεν κοινωνοί της θείας του φύσεως. Τρώγομεν έπειτα το σώμα και πίνομεν εκ του αγίου Ποτηρίου το αίμα του Κυρίου και γινόμεθα τοιουτοτρόπως μέτοχοι της σαρκός, την οποίαν έλαβεν, όταν έγινεν άνθρωπος. Κατ’ αυτόν τον τρόπον ενούμεθα με τον υπέρ ημών σαρκωθέντα και θεώσαντα την ανθρωπίνην φύσιν και αποθανόντα και αναστάντα Κύριον. Διατί, λοιπόν, δεν ακολουθούμεν την
αυτήν τάξιν, που ηκολούθησεν ο Χριστός, αλλ’ αρχίζομεν από το ιδικόν του τέλος και τελειώνομεν με την αρχήν που έκαμεν Εκείνος; Διότι κατήλθεν εις την γήν, δια να ανέλθωμεν ημείς εις τον ουρανόν. Η ιδική του κάθοδος γίνεται ιδική μας άνοδος. Κατήλθε την κλίμακα εκ του ουρανού προς την γήν. Το μέρος της κλίμακος, το οποίο ήτο τελευταίον δια τον κατελθόντα Κύριον, γίνεται πρώτον δι’ ημάς, οι οποίοι ανερχόμεθα. Διαφορετικά δεν ημπορούσε να γίνη. Διότι το μεν βάπτισμα είναι γέννησις, το
χρίσμα είναι δι’ ημάς ενέργεια και κίνησις, ο δε άρτος της ζωής και το ποτήριον της Ευχαριστίας «αληθώς εστί Βρώσις... και Πόσις» (Ίω. στ' 56). Δεν είναι δε δυνατόν να κινηθή κανείς ή να ταφή προτού γεννηθή. Το βάπτισμα συμφιλιώνει τον άνθρωπον με τον Θεόν, το χρίσμα μεταδίδει τας δωρεάς του Χριστού, η δε θεία Ευχαριστία κάμνει τον πιστόν κοινωνόν του σώματος και του αίματος του Κυρίου: είναι αδύνατον λοιπόν προ της συμφιλιώσεως να σταθή κανείς εκεί όπου έχουν δικαίωμα να κάθηνται μόνον οι φίλοι, να αξιωθή των δωρεών, αι οποίαι δίδονται εις τους φίλους και να κοινωνήση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού εκείνος που έχει, ένεκα της αμαρτίας, πονηράν και ένοχον συνείδησιν. Δια τούτο πρώτον βαπτιζόμεθα, έπειτα χριόμεθα και τοιουτοτρόπως, καθαροί από κάθε αμαρτίαν και γεμάτοι από την ευωδίαν του Πνεύματος, προσερχόμεθα εις την τράπεζαν την μυστικήν, δια ναλάβωμεν την θείαν Κοινωνίαν.

"Αγίου Νικολάου Καβάσιλα".