Τά λείψανα τῶν ἁγίων. Μάρτυρες τῆς θεώσεως τοῦ σώματος

Ἡ καταξίωση τοῦ ἀνθρώπινου σώματος μαρτυρεῖται καί τεκμηριώνεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ τήν τιμή τῶν ἁγίων λειψάνων. Ἡ μυροβλυσία τῶν τιμίων λειψάνων, ἡ ἀφθαρσία, ἡ εὐωδία, ὁ ἰδιαίτερος χρωματισμός τῶν ὀστῶν, ἡ θαυματουργία εἶναι σημεῖα τῆς θεώσεως τοῦ σώματος. Ὁ ἅγιος Σιλουα- νός ὁ Ἀθωνίτης γράφει ὅτι στόν ὑψηλότερο βαθμό οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τή Χάρη καί στήν ψυχή καί στό σῶμα, ὁπότε ἁγιάζονται καί γίνονται ἅγια λείψανα. Ἀκόμη καί τά ὀστᾶ τῶν ἁγίων ἐπη- ρεάζονται καί ἀποκτοῦν συνή- θως κιτρινωπό χρῶμα, ὅπως διαπιστώνεται καί στά ὀστᾶ τοῦ ἰδίου τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ. Ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος ὡς ψυχοσωματική ἑνότητα γίνεται ὑπερκόσμιος καί χριστοειδής. Ὅπως ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι μόνο δόξα τῆς θείας φύσεως ἀλλά καί τῆς ἀνθρώπινης, τό ἴδιο συμβαίνει ἀναλογικά καί μέ τή δόξα τῶν ἁγίων. Ἡ μεταμόρφωσή τους δέν ἀφορᾶ μόνο τήν ψυχή ἀλλά καί τό σῶμα, πού «συνθεοῦται τῇ ψυχῇκατά τήν ἀναλογοῦσαν αὐτῷ μέ- θεξιν τῆς θεώσεως». Ὅπως ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ δέν ἐγκα- τέλειψε τό θεανθρώπινο σῶμα κατά τήν τριήμερη ταφή καί ἀνάστασή Του, ἔτσι καί ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἐκθεωτική τῶν ἁγίων, δέν ἐγκαταλείπει τά σώματά τους μετά τόν βιολογικό τους θάνατο. Ἀπόδειξη εἶναι καί τά θαύματα πού ἐπιτελοῦνται δι’ αὐτῶν . Ἐπειδή πιστεύουμε πώς τό σῶμα ἁγιοποιεῖται καί μεταμορφώνεται μαζί μέ τήν ψυχή, γι’ αὐτό καί τιμᾶμε, προσκυνοῦμε κι εὐλαβούμεθα τά χαριτόβρυτα τίμια λείψανα τῶν ἁγίων μας. Τοῦτο συμβαίνει πρίν τή Δευτέρα Παρουσία, πού σημαίνει πώς πολύ περισσότερο θά δο- ξασθοῦν τότε οἱ ἅγιοι ψυχοσω- ματικά. Ἡ μεγάλη, λοιπόν, τιμή πού ἀποδίδουν οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοί στά λείψανα τῶν ἁγίων μας δέν εἶναι ἀποτέλεσμα θρησκοληψίας, προλήψεως ἤ ἄγνοιας, ὅπως νομίζουν ὁρισμένοι καί μάλιστα Ὀρθόδοξοι πού δέν καταδέχονται ἤ φοβοῦνται νά τ’ ἀσπασθοῦν ἤ οἱ αἱρετικοί πού τ’ ἀπορρίπτουν. Ἡ τιμή τῶν ἱερῶν λειψάνων πηγάζει ἀπό μία ὀρθά ἀνεπτυγμένη θεολογία περί τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καί μία βαθειά κατανόηση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καί τῆς «ἐν σώματι» Μεταμορφώσεως, Ἀναστάσεως καί Ἀναλήψεώς Του. Πρόκειται γιά μία διδασκαλία μέ ρίζα καθαρά βιβλική, διδασκαλία ἡ ὁποία παραμένει ἀμετάβλητη σ’ ὅλη τήν πατερική θεολογία.

Μιχάλη Νικολάου Θεολόγου