Γιατί είναι ψοφοδεείς, κάποιοι Μητροπολίτες παρόλο που στις βάσεις των αρχιερατικών τους θρόνων υπάρχουν λέοντες, οι οποίοι συμβολίζουν το θάρρος και τη γενναιότητα που πρέπει να τούς διακρίνουν;

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ αρχιερείς (δηλαδή οι φιλόδοξοι αρχιμανδρίτες) συνήθως δεν εκδηλώνονται σχετικά με την πορεία των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων.

Δεν διατυπώνουν δημοσίως την αντίθετη γνώμη τους προς την τακτική των κρατούντων, δεν ελέγχουν συγκεκριμένες πράξεις αναξίων κληρικών και επισκόπων και προπαντός οικουμενιστικές εκδηλώσεις των μεγαλοσχήμων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Και συμβαίνει αυτό, γιατί περιμένουν την ημέρα και την ώρα που θα ανέλθουν στο υψηλό βάθρο της αρχιερωσύνης, χωρίς να έχουν τη συναίσθηση των μεγάλωνευθυνών, που θα αναλάβουν, αλλά και χωρίς τον πνευματικό εξοπλισμόπού απαιτεί το αξίωμα.

Από αυτή τη ζύμη των προς αρχιερατείαν κληρικών δεν πρέπει να περιμένουμε σπουδαία πράγματα.

Θα διαιωνίζεται η κακοδαιμονία στην Εκκλησία και θα εκλείψει κάθε ελπίδα βελτιώσεως. Εκτός και αν ο Θεός βάλει το χέρι του και ανατρέψει τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν στην Εκκλησία.

Την ίδια τακτική όμως τηρούν και οι Μητροπολίτες, παρόλο που η μεγάλη τους επιθυμία έχει εκπληρωθεί...

Το όνειρό τους να γίνουν δεσποτάδες πραγματοποιήθηκε και το απολαμβάνουν καθημερινά μέσα στις πολυτελέστατες αρχιερατικές τους στολές, κάτω από τις χρυσίζουσες μίτρες και τη λάμψη των ποιμαντορικών ράβδων και των βαρύτιμων σταυρών και εγκολπίων.

Αυτή είναι η αρχιερωσύνη γι  αὐτούς. Τίποτα άλλο. Όλα όσα περιμένει ο λαός από αυτούς, δεν τούς αφορούν.

Δεν ευκαιρούν για δευτερεύοντα και επουσιώδη πράγματα. Δικαιολογημένα κιόλας, γιατί τρέχουν από μητρόπολη σε μητρόπολη για γιορτές και πανηγύρια, για εκδηλώσεις κενές πνευματικού περιεχομένου και για απόλαυση αβραμιαίων τραπεζών.

Αυτό θα πει αρχιερωσύνη! Αυτό θα πει ποιμαντική! Αυτή είναι η Ορθοδοξία!

Και αν τούς ζητήσεις να πουν τη γνώμη τους για τον οικουμενισμό και την προδοσία της Ορθοδοξίας, την οποία διαπράττουν οι μεγαλόσχημοι του Φαναρίου και όχι μόνο, θα σηκώσουν τη ράβδο!

Δεν πρέπει να είμαστε ασεβείς, θα μας συμβουλέψουν. Δεν πρέπει να λέμε τίποτα για το σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν πρέπει να επικρίνουμε τις συμπροσευχές με τούς αιρετικούς και αλλόθρησκους κ.λ.π.

Ο φόβος και η δειλία των Μητροπολιτών δεν έχουν εξήγηση. Γιατί φοβούνται; Ποιός μπορεί να τούς κάνει το παραμικρό; Τι θα στερηθούν, αν αποκτήσουν φωνή;

Γιατί δεν έχουν ανάλογο φόβο και απέναντι στο Θεό, καθώς δεν ομολογούν την πίστη τους και δεν ελέγχουν εκείνους που την περιφρονούν;

Γιατί είναι ψοφοδεείς, παρόλο που στις βάσεις των αρχιερατικών τους θρόνων υπάρχουν λέοντες, οι οποίοι συμβολίζουν το θάρρος και τη γενναιότητα που πρέπει να τούς διακρίνουν;

Όμως υπάρχουν και οι γενναίοι Μητροπολίτες, στούς οποίους στηρίζεται ο λαός. Μπορεί να αποτελούν εξαίρεση, αλλά τροφοδοτούν την ελπίδα ότι δεν χάθηκε το παν.

Έχουμε ακόμα και τούς Γέροντες, με την αγιότητα του βίου και το ομολογιακό τους φρόνημα. Αυτοί διδάσκουν και καθοδηγούν και διώχνουν τούς λύκους από την ποίμνη του Χριστού.

Τους Γέροντες αυτούς τους θυμούνται συχνά οι δειλοί Μητροπολίτες, για να παίρνουν και οι ίδιοι λίγο από τη δόξα.

Αναφέρονται στα ξέψυχα κηρύγματά τους στην αγιότητά τους, χωρίς ποτέ να τούς έχουν μιμηθεί στο παραμικρό. Αυτό βέβαια είναι υποκρισία που εύκολα αποκαλύπτεται.

Δεν ελπίζω ότι κάτι θα γίνει στα επόμενα χρόνια. Εύχομαι όμως να παρέμβει δυναμικά ο Θεός, για να μας παρηγορήσει.

Μέχρι τότε ας στηριζόμαστε στούς λίγους και εκλεκτούς.

«Ορθόδοξος Τύπος»

Του πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση