Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ-Σιλουανού του Αθωνίτη

Κανένας δὲν γνωρίζει ἀφ’ἑαυτοῦ τί εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν τὸν διδάξει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Στὴν Ἐκκλησία, ὅμως, ἡ ἀγάπη τοῦ
Θεοῦ εἶναι γνωστὴ μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γι’ αὐτὸ μιλᾶμε γι’ αὐτήν.
Ἡ ἁμαρτωλὴ ψυχή, ποὺ δὲν γνωρίζει τὸν Κύριο, φοβᾶται τὸν
θάνατο καὶ νομίζει ὅτι ὁ Κύριος δὲν θὰ συγχωρέσει τὶς ἁμαρτίες της. Αὐτὸ γίνεται, ἐπειδὴ ἡ ψυχὴ δὲν γνωρίζει τὸν Κύριο καὶ πόσο πολὺ μᾶς ἀγαπᾶ. Ἄν, ὅμως, τὸ γνώριζε αὐτὸ ὁ κόσμος, κανένας δὲν θὰ ἀπελπιζόταν, γιατί ὁ Κύριος μᾶς συγχωρεῖ, ἀλλὰ καὶ χαίρεται πολὺ γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Ἔστω καὶ ἂν πλησίασε ὁ θάνατος, πίστευε ἀκράδαντα ὅτι, μόλις παρακαλέσεις, θὰ λάβεις ἀμέσως τὴν ἄφεση. Ὁ Κύριος δὲν εἶναι ὅπως ἐμεῖς. Εἶναι ἀπεριόριστα πράος καὶ σπλαγχνικὸς καὶ ἀγαθός, καὶ ὅταν τὸν γνωρίσει ἡ ψυχή, κυριεύεται ἀπὸ ἔκπληξη καὶ λέει: «Τί Κύριο ἔχουμε!».
Ὁ Κύριος ἀγαπᾶ τόσο πολὺ τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν μποροῦμε οὔτε
νὰ τὸ σκεφτοῦμε.  Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία μας νὰ γνωρίσει πόσο μεγάλη εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ.
Μακάριος ὁ ἁμαρτωλὸς ποὺ στράφηκε στὸν Θεὸ καὶ Τὸν ἀγάπησε. Ὅποιος μίσησε τὴν ἁμαρτία, ἀνέβηκε τὸ πρῶτο σκαλοπάτι τῆς οὐράνιας κλίμακας. Ὅταν ὁ ἐμπαθὴς λογισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ
προσβάλει τὴν ψυχή, αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερο σκαλοπάτι. Καὶ ὅποιος γνώρισε μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τὴν τέλεια ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, αὐτὸς βρίσκεται στὸ τρίτο σκαλοπάτι. Αὐτό, ὅμως, εἶναι σπάνιο.
Γιὰ νὰ φτάσουμε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ τηροῦμε ὅλα ὅσα παρήγγειλε ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέ-
λιο.  Ἡ ψυχὴ δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει εἰρήνη, ἂν δὲν προσεύχεται γιὰ τοὺς ἐχθρούς. Ἡ ψυχὴ ποὺ διδάχθηκε
ἀπὸ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ προσεύχεται, ἀγαπᾶ καὶ λυπᾶται ὅλη τὴ δημιουργία καὶ προπαντὸς τὸν
ἄνθρωπο, γιὰ τὸν ὁποῖο (ὁ Κύριος) ἔπαθε ἐπάνω στὸν σταυρὸ καὶ πονοῦσε βαθιὰ γιὰ ὅλους μας.
Ὁ Ἐλεήμων Κύριος μὲ δίδαξε μὲ τὴ Χάρη Του νὰ ἀγαπῶ τοὺς ἐχθρούς. Χωρὶς τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ
δὲν μποροῦμε νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἐχθρούς. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὅμως, ἐμπνέει τὴν ἀγάπη, καὶ τότε ἡ ψυχὴ λυπᾶται ἀκόμη καὶ τοὺς δαίμονες, γιατί ἐξέπεσαν ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ καὶ ἔχασαν τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν Θεό. Στὴν ἀρχὴ βίαζε τὴν καρδιά σου νὰ ἀγαπᾶ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ὁ Κύριος, βλέποντας τὴν ἀγαθή σου προαίρεση, θὰ σοῦ δώσει κάθε βοήθεια. Ἡ ἴδια ἡ πείρα σου θὰ σὲ πείσει γι’ αὐτό. Ὅποιος, ὅμως, σκέφτεται τὸ κακὸ γιὰ τοὺς ἐχθρούς του, σημαίνει πὼς δὲν ἔχει τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν γνώρισε ἀκόμη τὸν Θεό. Σημαίνει μᾶλλον πὼς κάποιο πονηρὸ πνεῦμα εἰσῆλθε στὴν καρδιὰ καὶ τῆς φέρνει κακοὺς λογισμούς, γιατί, κατὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, ἀπὸ τὴν καρδιὰ ἐξέρχονται
ἀγαθοὶ ἢ πονηροὶ διαλογισμοί. Σᾶς ἱκετεύω, δοκιμάστε. Ἂν κάποιος σᾶς προσβάλει ἢ σᾶς ἀτιμάσει ἢ σᾶς πάρει κάτι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά σας ἢ καὶ ἂν καταδιώκει τὴν Ἐκκλησία, προσευχηθεῖτε στὸν Κύριο, λέγοντας: «Κύριε, ὅλοι εἴμαστε πλάσματά Σου. Λυπήσου τοὺς πεπλανημένους δούλους Σου καὶ κάλεσέ τους σὲ μετάνοια». Καὶ τότε θὰ ἔχεις αἰσθητὰ τὴ Χάρη στὴν ψυχή σου.  Ἂν προσευχηθεῖς γιὰ τοὺς ἐχθρούς σου, τότε θὰ ἔρθει ἡ εἰρήνη σ’ ἐσένα. Καὶ ὅταν ἀγαπᾶς τοὺς ἐχθρούς σου, γνώριζε πὼς εἶναι μεγάλη ἡ Χάρη ποὺ ζεῖ μέσα σου.  Πρέπει νὰ συμπάσχει ἡ καρδιά μας καὶ ὄχι μόνο τὸν ἄνθρωπο νὰ ἀγαποῦμε, ἀλλὰ νὰ συμπονοῦμε καὶ κάθε πλάσμα, κάθε κτίσμα τοῦ Θεοῦ.

Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Σωφρονίου Σαχάρωφ, ῾Ο
Ἅγιος Σιλουανὸς ὁ Ἀθωνίτης, ἔκδ. Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ
Ἀγγλίας 2003, σσ. 438 - 463.