Τέτοιοι πιστοί του Χριστού είναι τα πρότυπα των Ελλήνων, αυτοί που μαρτύρησαν για την πίστη τους, που δεν έκαναν πίσω ότι μεθόδους βασανισμού και αν υφίσταντο από τους εχθρούς μας, που μέχρι το τέλος φώναζαν, "Δεν φοβάμαι από των αποκτεινάντων το σώμα αλλα΄από το Θεό τον δυνάμενο και σώμα και ψυχή να αποκτείνει". Και έμειναν εως το τέλος πιστοί και έλαβον το στεφάνι της δόξης από τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό.
Το μαρτυρικό του τέλος από diakonima.gr:
"Ο Μοσχονησίων Αμβρόσιος στις 14 Σεπτεμβρίου του 1922 μαζί με 6.000 χριστιανούς και 12 Ιερείς και Μοναχούς εκτοπίσθηκε στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας όπου καθ’ οδόν σε μια χαράδρα φρικωδώς σφαγιάσθηκε.Πρώτα οι δήμιοι τον πετάλωσαν κι’ υστέρα κόβοντας σιγά-σιγά τα μέλη του τον τελείωσαν. Μέχρι τέλους έμεινε πιστός και έλαβε τον στέφανο της ζωής. Κατ’ άλλους, αφού πρώτα οι στρατιώτες του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, υστέρα τον έθαψαν ζωντανό σε ένα τάφο με 9 Ιερείς. Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του τραγικού έτους 1922 όταν ο θρυλικός Ιεράρχης πότιζε με το αίμα του τη γη της Ιωνίας."

0 Σχόλια