Η επιστολή στον άγγελο της Σμύρνης (Αποκ. β΄ 8-10)

Η Σμύρνη υπήρξε πολύ σημαντικό λιμάνι της Μεσογείου και ήταν ανταγωνίστρια της Εφέσου. Λόγω της αφοσιώσεώς της στη ρωμαϊκή εξουσία ήταν ευνοούμενη της Ρώμης και είχε και ειδικά προνόμια.

Όπως σε όλες τις μεγάλες πόλεις, έτσι κι εδώ υπήρχε μεγάλη παροικία Ιουδαίων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έκαναν το παν για να εκμηδενίσουν και εξαφανίσουν την Εκκλησία. Παρ’ όλες όμως τις δυσκολίες και τα εμπόδια η Εκκλησία της Σμύρνης άνθιζε. Η δεύτερη επιστολή που απέστειλε ο Κύριος μέσω της «Αποκαλύψεως», απευθύνεται στον επίσκοπο και στην Εκκλησία της Σμύρνης. Είναι η μόνη Επιστολή στην οποία δεν εκφράζει ο Θεός κάποιο παράπονο. Είναι πέρα για πέρα επαινετική χωρίς κανένα αρνητικό σημείο γι’ αυτήν την Εκκλησία. Είναι πολύ σπουδαίο στοιχείο της Επιστολής αυτό. Ποιο δηλαδή; Το να είναι πλήρως ικανοποιημένος και ευχαριστημένος ο Θεός από τη ζωή των μελών μιας τοπικής Εκκλησίας Του. Δεν είναι μικρή και ασήμαντη υπόθεση αυτό! Φανερώνει ότι οι Σμυρναίοι πρόσεχαν πολύ να είναι συνεπείς στη ζωή τους και δεν έδιναν αφορμή δυσαρέσκειας στο Θεό.

Επίσκοπος της Εκκλησίας αυτής ήταν πιθανόν ο Πολύκαρπος, χωρίς να είναι βέβαιο αυτό. Όμως όποιος και ήταν επρόκειτο για επίσκοπο πολύ σπουδαίο και πραγματικό άγιο, αφού ως τέτοιον τον αναγνωρίζει ο ίδιος ο Κύριος στην επιστολή αυτή.

1.     Ο αυτοχαρακτηρισμός του Κυρίου.

Επειδή πρόκειται να μιλήσει ο Κύριος για διωγμούς και παράταση των θλίψεων που ήδη δοκίμαζε η Εκκλησία της Σμύρνης, προτάσσει, ήδη από την αρχή της επιστολής, την κατάλληλη για την περίπτωση ιδιότητά Του.

Τι λέει για τον εαυτό Του ο Κύριος; Πώς αυτοχαρακτηρίζεται;

«Τάδε λέγει ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος ὡς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν.» Ο πρώτος και ο έσχατος… Όταν λέει ο Κύριος ότι είναι ο «πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος» εννοεί ότι Αυτός είναι «ο κύριος του χώρου και χρόνου του κόσμου[1]». Ότι Αυτός περιέχει τα πάντα, «ἐπληρώθη ἡ γῆ τῆς κτίσεώς σου[2]» και προς Αυτόν αποβλέπουν τα πάντα «πάντα πρὸς σὲ προσδοκῶσι[3]». Την αλήθεια αυτή τονίζει και η υπέροχη Ευχή του Μεγάλου Αγιασμού (που την λέμε και σε κάθε Βάπτιση): «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου,… Σὺ γὰρ… τῷ σῷ κράτει συνέχεις τὴν κτίσιν, καὶ τῇ σῇ προνοίᾳ διοικεῖς τὸν κόσμον[4]». Τα πάντα αρχίζουν από Εκείνον και καταλήγουν σ’ Εκείνον.

«Ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν»! Υπενθυμίζει τη νίκη Του επί του Θανάτου. Ο ίδιος υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αλλά αναστήθηκε. Με τη φράση αυτή «αναδεικνύεται κυρίαρχος της ζωής και του θανάτου[5]». Να το σκεφτόμαστε και εμείς αυτό, ότι ο Χριστός μας είναι η κεφαλή της Εκκλησίας μας και να μη φοβόμαστε τίποτε ούτε να ανησυχούμε για οτιδήποτε.

Η συνέχεια Εδώ