Εκκλησία η Κιβωτός της σωτηρίας μας όταν ξεκινήσει ο κατακλυσμός.

Ἡ Ἐκκλησία, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι οὔτε οἱ ναοί καί τά μοναστήρια μας, οὔτε τά οἰκήματα συνολικά οὔτε ὁ ἐπίσκοπος μόνος ἤ οἱ ἱερεῖς καί οἱ ψάλτες μέ τούς νεωκόρους. Ἡ Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό εἶναι Ἐκκλησία. Κανείς δέν μπορεῖ νά κατηγορήσει τήν Ἐκκλησία, τόν ἑαυτό του κατηγορεῖ. Κανείς δέν μπορεῖ νά διαχωρίσει τήν Ἐκκλησία, τόν ἑαυτό του διαχωρίζει. Κανείς δέν μπορεῖ νά βρεθεῖ ἀντιμέτωπος μέ τήν Ἐκκλησία, ἄν πρῶτα δέν ἀρνηθεῖ τό βάπτισμα του καί δέν δηλώσει συνειδητά ΑΘΕΟΣ, κάτι πού πάλι συζητεῖται καί ἀναλύεται. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός παρατεινόμενος εἰς τούς αἰῶνας. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι θρησκεία, οὔτε ἁπλῶς πίστη, ἀλλά εἶναι τό Εἶναι μας, εἶναι ἡ ζωή μας. Ἐπιτρέψτε μου νά ἀναφερθῶ εἰδικότερα σέ ὅλα αὐτά πού ἀκοῦτε τελευταῖα. Ἡ ἀπάντηση εἶναι γιά ὅσους λένε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἐπεμβαίνει παντοῦ, πρέπει νά χωρισθοῦμε ἀπό τό κράτος, δέν ἔχει δικαίωμα στό ἕνα καί δέν πρέπει νά μιλᾶ γιά τό ἄλλο. Ἀγαπητοί μου, αὐτά νά πᾶνε νά τά ποῦνε μερικοί στούς Εὐρωπαίους Γάλλους, Γερμανούς, Ἰταλούς, Ἄγγλους, πού σ᾽ αὐτούς ἡ Ρωμαιοκαθολική Ὀμολογία δημιούργησε τήν Ἱερά Ἐξέταση, τήν Ἐκκλησία ὡς πολιτικοοικονομικό σύστημα, τίς Σταυροφορίες καί ὅλες τίς συνέπειες πού γνωρίζετε δογματικές, θεολογικές, παρερμηνεῖες καί ἄλλα. Στά καθ᾽ ἡμᾶς κανείς νά μήν μιλήσει ἔτσι. Ἐμεῖς ἐδῶ μεγαλώσαμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἐμεῖς ἐδῶ μάθαμε γράμματα στήν Ἐκκλησία. Ἐμᾶς 500 χρόνια μᾶς κρατοῦσε μόνον ἡ Ἐκκλησία μέ τόν Δεσπότη, τόν παπά, τό ψαλτήρι καί τό κρυφό σχολειό. Στήν δική μας πραγματικότητα οἱ ἱερεῖς ὑπῆρξαν μάρτυρες διωγμῶν, ἅγιοι τῆς ἀγάπης, θυσία τοῦ Θεοῦ ὑπέρ τῶν ἄλλων. Στήν πατρίδα μας ἡ Ἐκκλησία τά μοίρασε ὅλα, πιστεύει στήν ἐλεημοσύνη, εἶναι δίπλα στόν λαό καί στά πνευματικά ἀλλά καί στά ὑλικά. Εἶναι σάρκα τῆς σαρκός μας. Εἶναι κάτι τό διαφορετικό. Ἔτσι λοιπόν, ὅλοι οἱ σπουδαγμένοι στήν Εὐρώπη, ἐπηρεασμένοι ἀπό τήν Δυτική νοοτροπία ἄς μήν μᾶς παρέχουν κόπους. Καλύτερα νά τά ποῦν ἀλλοῦ αὐτά. Ἄς διαβάσουν Ἑλληνική Ἱστορία. Ἄς διαβάσουμε ὅλοι μας Ἱστορία, διότι ὅποιος λαός δέν διαβάζει καί δέν θυμᾶται τήν Ἱστορία του εἶναι καταδικασμένος νά τήν ξαναζήσει. Δέν θά μιλοῦσα κατ᾽ αὐτόν τόν τρόπο, ὅμως δέν ὑπῆρξε ἄνθρωπος στήν Ἱστορία τοῦ κόσμου πού δέν ὑπεράσπισε τήν μάνα του, ὅταν αὐτή ἐκατηγορεῖτο. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ μάνα μας. Γιά τήν μάνα μας κανείς νά μήν μιλήσει ἤ ἄν θέλει νά συνδιαλλαγεῖ, ἄς ἀκούσει πρῶτα Ἱστορία, Θεολογία, Ἀλήθεια καί μετά ἄς ἀποφασίσει ὅπως θέλει. Δυστυχῶς ζοῦμε τελευταῖα μιά ἰδιότυπη δικτατορία σκέψεως καί ζωῆς. Διότι ὅσοι δέν ἀφήνουν νά ἀναπτυχθεῖ ἡ ἰδιαιτερότητα τοῦ ἀτόμου καί ἡ μοναδικότητά του σκέφτονται ἀλλότρια πράγματα, προσπαθοῦν νά δημιουργήσουν κλώνους, ἐνταγμένους ἀπόλυτα σέ μιά ἄκριτη καί καταστρεπτική παγκοσμιοποίηση. «Ὅποιος συλλογᾶται ἐλεύθερα, συλλογᾶται καλά», ἔλεγε ὁ Ρήγας Φεραῖος. Γιά νά ἀποφασίσουμε, λοιπόν, τί εἶναι Ἐκκλησία πρέπει νά τήν ζήσουμε, νά τήν κρίνουμε, νά τήν ἐξετάσουμε σφαιρικά καί μετά, ἄν θέλουμε νά δεχθοῦμε ἤ νά ἀπορρίψουμε καί τόν ἴδιο τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος δέν θέλει κανένας νά Τόν ἀκολουθήσει μέ τήν βία. Ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾶ. Δέν εἶναι ἀνθρώπινος ὀργανισμός, ἀλλά θεανθρώπινος. Τήν ἵδρυσε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἑνώθηκε ὁ Θεός μέ τόν ἄνθρωπο. Πέρασαν τόσο «μεγάλοι» τῆς Ἱστορίας ἀπό πάνω της. Ὅλοι χάθηκαν. Ἡ Ἐκκλησία ἔμεινε. Δέχεται τόσο πόλεμο. Χάνονται οἱ πιό ἀδύναμοι. Στατιστικῶς ὅμως, ἄν μιλήσουμε, ἀδελφοί μου, θά διαπιστώσουμε ὅτι μετά ἀπό τόσο πόλεμο καί τώρα πού τά πράγματα εἶναι δύσκολα οἱ πιστοί γίνονται περισσότερο πιστοί καί οἱ ἀδύναμοι δυναμώνουν, διότι τό ἔνστικτο τοῦ λαοῦ μας εἶναι ἀπλανές. Ἐπιστρέφει στήν μάνα, τήν ὁποία ἀφήνει κάποτε, διότι ἡ ἴδια τοῦ τό ἐπιτρέπει, ἐπειδή εἶναι ἐλεύθερος νά τήν κατηγορήσει καί νά τήν ἀγαπήσει, ὅπως κάνουμε πολλές φορές στίς προσωπικές μας σχέσεις. Ἡ Ἐκκλησία πού εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας μας, αὐτή στήν ὁποία θά μποῦμεμέσα, ὅταν ξεκινήσει ὁ κατακλυσμός!
Αρχιμ. Ιωάννου Καρασακαλίδη