Σκέψεις περί Ορθόδοξης Ιεραποστολής

α. Γενικό πλαίσιο

Παρατηρώντας κανείς τις σύγχρονες τάσεις και μελετώντας τους μεγάλους σχολιαστές και αναλυτές της διεθνούς πολιτικής καταλήγει στο εντυπωσιακό συμπέρασμα ότι το κυρίαρχο φαινόμενο του 21ου αιώνος θα είναι η κυριαρχία των πολιτισμών και όπως θα αναφέρω κατωτέρω της θρησκείας που αναδεικνύεται ο πυρήνας των. Ο γεωπολιτικός χάρτης του μέλλοντος διαγράφεται ως εξής:

• Η Ασία είναι η ανερχόμενη δύναμη διότι έχει και πληθυσμιακή και οικονομική έκρηξη με κύριους άξονες την Κίνα και την Ιαπωνία, ενώ η Ινδία θα γίνει το μεγαλύτερο κράτος του κόσμου σε πληθυσμό.
• Αντίθετα η Αφρική φθίνει λόγω πολιτικής αστάθειας, μη εσωτερικής συνοχής των κρατών της και κακής υγείας των κατοίκων (ποσοστό AIDS πάνω 50%).
• Η Δύση θα εξακολουθεί να έχει στρατιωτική και πολιτική δύναμη που θα βασίζεται κατ ‘ αρχήν στην στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ, στην κυριαρχία των υπολογιστών, των μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών που χάρις στο επιστημονικό μάνατζμεντ ξαναπέρασαν στα χέρια της (ενώ στην αρχή είχε έντονη ανάμειξη η Ιαπωνία).

Οι ταχύτατες οικονομικές εξελίξεις, ο μετασχηματισμός των κοινωνιών σε σύγχρονες, οι νέες τεχνολογίες, οι νέες συμμαχίες, ο μετασχηματισμός των κρατών, οι υπερκρατικές δομές των πολυεθνικών σήμερα γίνονται αποδεκτές, αφομοιώνονται με την αναγέννηση της Θρησκείας σε παγκόσμια κλίμακα διότι βοηθά τους λαούς να αυτοπροσδιορισθούν και να βρουν τρόπο και λόγο υπάρξεως στο σημερινό ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο.
Είναι αξιοσημείωτο το ότι το 1950 στην Κορέα οι Χριστιανοί ήσαν το 1 έως 3%, ενώ το 1980 το 30%. Παρομοίως στην Λατινική Αμερική ο αριθμός των προτεσταντών αυξήθηκε από 7 εκατομμύρια το 1960 σε 50 το 1990! Οι πόλεμοι του μέλλοντος δεν θα είναι οικονομικοί ούτε εθνικοί ούτε ιδεολογικοί αλλά πολιτισμικοί (δηλ. ουσιαστικά θρησκευτικοί με την ευρύτερη έννοια του όρου). Ειδικότερα ο Χάντιγκτον διακρίνει την Δύση, το Ισλάμ τον Ασιατικό Κομφουκιανισμό (Κίνα, Ιαπωνία) και την Σλαβική Ορθοδοξία σαν κύριους άξονες των πολιτικών μετασχηματισμών και συγκρούσεων του μέλλοντος

β. Κοσμοϊστορικός ρόλος της Εκκλησίας της Ελλάδος

1. Να προβάλλεται η ιεραποστολή δηλ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ως φιλανθρωπική οργάνωση που τρέφει δυστυχισμένους ανθρώπους, όπως τουλάχιστον φαίνεται μέσα από τα κείμενα και τις φωτογραφίες συναφών περιοδικών, (δεν επαρκεί άλλωστε για να θρέψη δισεκατομμύρια ανθρώπων),
2. Να είναι σχεδόν πάντα περιθωριακή η παρουσία της στα ξένα κράτη, μη έχουσα αναγνώριση επίσημη, και απευθυνόμενη κυρίως σε πτωχούς αγράμματους χωρικούς.
3. Να είναι ανύπαρκτη η παρουσία της στον σχεδιασμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ως ουσιαστικού μέσου προσεγγίσεως ξένων λαών.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ο απ. Παύλος δεν απευθύνθηκε σε χωριά αλλά σε μεγάλες πόλεις, στα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής.

γ. Ελληνική εξωτερική Πολιτική και ιεραποστολήΠαρά την μέχρι τώρα ανεπίσημη βοήθεια του Υπουργείου Εξωτερικών, θα πρέπει να τονιστεί ότι η ιεραποστολή είναι ζωτικότατος παράγων για την μακροπρόθεσμη επιβίωση της χώρας μας, αφού είναι γνωστό ότι η Ορθοδοξία είναι η βαθύτερη ψυχή και η κοινή πολιτιστική αναφορά των Ελλήνων.

Εάν το Βυζάντιο ανέπτυσσε την ιεραποστολή η Ελλάδα θα ζούσε πιθανώς χωρίς το 1453 η το 1922 διότι οι άραβες θα ήταν χριστιανοί, και οι τούρκοι επίσης, και πιθανόν φίλοι…

Διότι δεν έχουμε να εξάγουμε πολλά πράγματα, ούτε διαθέτουμε υψηλή τεχνολογία ούτε μεγάλη οικονομική δύναμη. Τον Χριστιανισμό μας «εξάγουμε» που εκφράστηκε από τον ελληνικό πολιτισμό. Έτσι αποκτούμε φίλους και γέφυρες σε όλο τον κόσμο. Έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε τους λαούς του τρίτου κόσμου και ιδίως τους λαούς της Ασίας, με προφανείς συνέπειες για την εξωτερική μας Πολιτική.

Ειδικά για την Ινδία θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι έχουμε κοινή απειλή, το μουσουλμανικό τόξο (Τουρκία, Πακιστάν) που μια προσέγγιση μας βοήθα να αντιμετωπίσουμε, δεδομένου ότι η γεωπολιτική σχέση της Τουρκίας αναβαθμίζεται στο χώρο της μέσης Ανατολής αλλά και ως προστάτιδας δυνάμεως των μουσουλμάνων των Βαλκανίων και της Ευρώπης, δεδομένης και της προσέγγισης του Πακιστάν με την Κίνα.

Ο ρόλος της Ελλάδος στην Ευρώπη τείνει να υποβαθμιστεί βαθμιαία λόγω γεωπολιτικών στρατηγικών, το ίδιο δε τείνει να συμβεί και με την σημασία που αποδίδουν στην θέση μας οι ΗΠΑ λόγω της καλύτερης κατ’ αυτούς γεωπολιτικής θέσεως της Τουρκίας. Αντίθετα θα εξύψωνε την θέση μας στην Ευρώπη ο ρόλος μας ως γέφυρα της Ε.Ε. με χώρες της Άπω Ανατολής και του τρίτου κόσμου λόγω καλών σχέσεων.

Θα μπορούσαν να βρεθούν δραστηριότητες κάτω από τις οποίες θα προστατεύαμε και θα αναπτύσσαμε την ιεραποστολή, όπως π.χ. το ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, προωθώντας συγχρόνως τα συμφέροντα του Ελληνισμού.

Είναι πολύ σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι σε όλο τον κόσμο υπάρχουν Έλληνες και ότι κυρίως η Εκκλησία τους ενώνει και διατηρεί την συνείδηση της πατρίδος. Η παρουσία ιερέων ιεραποστόλων από την Ελλάδα, ιδίως σε χώρες του τρίτου κόσμου όπου είναι δύσκολο η αδύνατο να υπάρχει μόνιμος ιερέας θα είναι ο μοναδικός ίσως συνδετικός κρίκος των ναυτικών και εμπόρων αδελφών μας με την πατρίδα. Το Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού θα μπορούσε να βρει τους καλύτερους εκπροσώπους του στα πρόσωπα των ιεραποστολών, και να συνεργασθεί με την Εκκλησία της Ελλάδος.

Π. Ιωνάς Τάϊ Πέι, 22/2/2001