ΦΑΡΜΑΚΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Φάρμακον κατά της αμαρτίας είναι το Σώμα του Χριστού. Το τίμιον Αίμα του είναιτο μοναδικόν μέσον, δια του οποίου ο άνθρωπος απαλλάσσεται από την ενοχήν καιτο βάρος της αμαρτίας. Διότι το Σώμα του Κυρίου έγινε Θησαυρός του πληρώματος της Θεότητος, υπήρξε κατά πάντα καθαρόν από κάθε αμαρτίαν, επλήρωσε πάσαν
δικαιοσύνην, εκήρυξεν εις τους ανθρώπους τον Πατέρα, ο οποίος ήτο άγνωστος έως τότε εις αυτούς, και Τον εκήρυξε και με τους λόγους και με τα έργα. Αυτό το Σώμα, που κοινωνούμεν, εσφάγη επάνω εις τον Σταυρόν και εδοκίμασεν αγωνίαν, όταν επλησίαζεν η ώρα της θυσίας, και ελούσθη μέσα εις αιμάτινον ιδρώτα και επροδόθη από τον Ιούδαν και συνελήφθη και ωδηγήθη δέσμιος ενώπιον παρανόμων δικαστών και εμαρτύρησεν εμπρός εις τον Πιλάτον την καλήν ομολογίαν, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, και ένεκα της μεγάλης ομολογίας Του υπέμεινε θάνατον, θάνατον δε σταυρικόν. Αυτό το άχραντον Σώμα, που κοινωνούμεν, υπέμεινεν ακόμη
μάστιγας, εκαρφώθη εις τας χείρας και τους πόδας, εδέχθη κτύπημα με την λόγχην εις την πλευράν, επόνεσεν όταν εμαστιγώνετο, και εδοκίμασεν οξυτάτην οδύνην, όταν εκαρφώνετο επάνω εις το ξύλον του Σταυρού. Αυτό το τίμιον Αίμα του Χριστού, που κοινωνούμεν, όταν ανέβλυζε και εχύνετο από τας πληγάς, επροκάλεσε τον σκοτισμόν του ηλίου, έκαμε την γήν να κλονισθή από σεισμόν, ηγίασε την ατμόσφαιραν και εκαθάρισε τον κόσμον όλον από τον ρύπον της αμαρτίας. Ο νόμος του γράμματος, ο νόμος της Π. Διαθήκης, ως ατελής, δεν είχε την δύναμιν να κάμη τέλειον εκείνον, που ετηρούσε πιστώς τας διατάξεις του. Ήτο, λοιπόν, ανάγκη να αποκαλυφθή ο νόμος του Πνεύματος, ο Νόμος της Κ. Διαθήκης, ο τέλειος και κατά πάντα ικανός να οδηγήση τον άνθρωπον εις την τελειότητα. Κατά παρόμοιον τρόπον ο πόνος και τα δάκρυα των Χριστιανών, που προσπαθούν να
ανακτήσουν την χάριν την οποίαν έχασαν ένεκα των αμαρτιών, που διέπραξαν μετά το βάπτισμα, δεν ωφελούν, εάν αυτοί οι Χριστιανοί δεν προστρέξουν εις το Αίμα της Κ. Διαθήκης και εις το Σώμα του Χριστού, το επί του Σταυρού θυσιασθέν. Η Θεία Ευχαριστία είναι ένα Μυστήριον, το οποίον απαλλάσσει ενώπιον της Δικαιοσύνης του Θεού από κάθε ενοχήν εκείνους, οι οποίοι με συντριβήν καρδίας εξωμολογήθησαν προηγουμένως τας αμαρτίας των εις τον ιερέα... Μίαν φοράν βαπτιζόμεθα, κοινωνούμεν όμως συχνά, διότι ως άνθρωποι αμαρτάνομεν και είναι ανάγκη, δια να απαλλαγώμεν από την αμαρτίαν, να καταφεύγωμεν εις την μετάνοιαν και εις τον αγώνα και εις την πάλην κατά της αμαρτίας. Δια να επιτύχωμεν όμως την νίκην, πρέπει να κοινωνώμεν το σώμα και το αίμα του Χριστού, το οποίον αποτελεί το μόνον φάρμακον δια την θεραπείαν των ανθρωπίνων κακιών.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ.