Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ (Έξελθε εκ της γης σου, και εκ της συγγενείας σου, και εκ του οίκου του πατρός σου)
Ας δούμε έναν άνθρωπο που εκπλήρωσε τη βουλή του Θεού, που αποφάσισε να ακούσει το θέλημα του Θεού, που αποφάσισε να ακολουθήσει την οδηγία του Θεού και το κάλεσμα του στη ζωή του. Είσαι μια κουκίδα Αβραάμ στην ιστορία ο Θεός όμως θα εκπληρώσει το σκοπό του θα σε ευλογήσει και μέσα απο εσένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης, μέσα από εσένα θα έρθει ο Σωτήρας ο οποίος θα φέρει την σωτηρία σε όλα τα έθνη της γης. Και ο Θεός καλεί τον Αβραάμ να φύγει από τον τόπο του από την οικογένεια του και ττου ζητάει να πάει κάπου αλλού σε έναν τόπο που δεν είναι γνώριμος που δεν ξέρει τι θα συναντήσει τι θα βρει εκεί, που δεν ξέρει τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσει.
Όμως για να εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού στη ζωή του πρέπει να υπακούσει στην κλήση του θεού όσο κι αν θλίβεται που αφήνει τον τόπο του, όσο κι αν λυπάται που αφήνει για πάντα και χωρίζεται από όλα αυτά που έως τώρα ήταν αγαπητά ο Αβραάμ ο άνθρωπος της πίστεως υπακούει στο κάλεσμα του Κυρίου.
Ίσως κάποιος έλεγε ίσως εμείς το λέγαμε "ότι μπορεί να γίνει κι αλλιώς δεν χρειάζεται να φύγω από τον τόπο μου δεν χρειάζεται να απομακρυνθώ για πάντα από ότι έχω αγαπητό και οικείο, ο Θεός μπορεί να εργαστεί και να εκπληρώσει το θέλημα Του και εδώ που βρίσκομαι". Όμως όχι ο Θεός μιλάει και λέγει "έξελθε από την συγγενεία σου και πήγαινε στη γη που ΕΓΩ θα σου δείξω" (Γενεσις 12,1) και όταν πας στη γη της κλήσεως μου ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΕΥΛΟΓΗΣΩ, Εκεί θα σε κάνω μεγάλο έθνος εκεί θα μεγαλώσω το όνομα σου και εκεί θα γίνεις ευλογία.
Έτσι ο Αβραάμ αντάλλαξε τα γνωστά με τα άγνωστα κάθετι που ποθεί ο καθένας να έχει, αγαπητά πρόσωπα, ένα τόπο, ένα έθνος όλα αυτά τα άφησε για τα άγνωστα γιατί πίστεψε στην υπόσχεση του Θεού πίστεψε ότι είναι δυνατός και πιστός να εκτελέσει αυτό που του υποσχέθηκε.Δεν έβλεπε το έθνος που θα ον καθιστούσε ο Θεός δεν έβλεπε την σωτηρία του Θεού την ευλογία που θα έρχονταν μέσα από αυτόν σε όλα τα έθνη δηλαδή τον Μεσσία Κύριο Ιησού Χριστό, όμως πίστεψε και η πίστις του λογαριάστηκε σε δικαίωση του και σε εμάς θα λογαριαστεί ομοίως αν πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό(..δεν εγράφη δε δι' αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν, αλλά και δι' ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών,όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών. Ρωμαίους 4,13-25).
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΑΚΡΙΤΑΣ
Όμως για να εκπληρωθεί το σχέδιο του Θεού στη ζωή του πρέπει να υπακούσει στην κλήση του θεού όσο κι αν θλίβεται που αφήνει τον τόπο του, όσο κι αν λυπάται που αφήνει για πάντα και χωρίζεται από όλα αυτά που έως τώρα ήταν αγαπητά ο Αβραάμ ο άνθρωπος της πίστεως υπακούει στο κάλεσμα του Κυρίου.
Ίσως κάποιος έλεγε ίσως εμείς το λέγαμε "ότι μπορεί να γίνει κι αλλιώς δεν χρειάζεται να φύγω από τον τόπο μου δεν χρειάζεται να απομακρυνθώ για πάντα από ότι έχω αγαπητό και οικείο, ο Θεός μπορεί να εργαστεί και να εκπληρώσει το θέλημα Του και εδώ που βρίσκομαι". Όμως όχι ο Θεός μιλάει και λέγει "έξελθε από την συγγενεία σου και πήγαινε στη γη που ΕΓΩ θα σου δείξω" (Γενεσις 12,1) και όταν πας στη γη της κλήσεως μου ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΕ ΕΥΛΟΓΗΣΩ, Εκεί θα σε κάνω μεγάλο έθνος εκεί θα μεγαλώσω το όνομα σου και εκεί θα γίνεις ευλογία.
Έτσι ο Αβραάμ αντάλλαξε τα γνωστά με τα άγνωστα κάθετι που ποθεί ο καθένας να έχει, αγαπητά πρόσωπα, ένα τόπο, ένα έθνος όλα αυτά τα άφησε για τα άγνωστα γιατί πίστεψε στην υπόσχεση του Θεού πίστεψε ότι είναι δυνατός και πιστός να εκτελέσει αυτό που του υποσχέθηκε.Δεν έβλεπε το έθνος που θα ον καθιστούσε ο Θεός δεν έβλεπε την σωτηρία του Θεού την ευλογία που θα έρχονταν μέσα από αυτόν σε όλα τα έθνη δηλαδή τον Μεσσία Κύριο Ιησού Χριστό, όμως πίστεψε και η πίστις του λογαριάστηκε σε δικαίωση του και σε εμάς θα λογαριαστεί ομοίως αν πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό(..δεν εγράφη δε δι' αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν, αλλά και δι' ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών,όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών. Ρωμαίους 4,13-25).
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ ΑΚΡΙΤΑΣ
0 Σχόλια