"Οι αυτοκράτορες των Ελλήνων ξεχώριζαν πάνω στά τείχη όταν η τελευταία εναπομείνασα ελληνική πόλη στήν Ασία κυριεύοταν από τούς απίστους"

Όταν ο αυτοκράτορας επέστρεψε μόνος.

Και ήσαν μεν και τα τείχη εν μέρει κατεστραμμένα και πολλοί πύργοι κατεδαφισμένοι, αλλά "Σε κανέναν δεν περνούσε καν από το μυαλό του να παραδώσουν την Πόλη, συνεχίζοντας τον αγώνα τους κρατερώς". Ναι τους θαυμάζω και τους θαυμάζουμε όλοι διότι έως το τέλος έμειναν πιστοί στον αγώνα τους ενάντια στους βάρβαρους Οθωμανούς πολιορκητές. Μετά από τόσους αιώνες όταν η άλωση έχει γίνει και για πολλούς Έλληνες έχει ξεχαστεί, όταν η Πόλη έχει πέσει στα χέρια των εχθρών και καθώς λέγει το τραγούδι Πήραν την πόλη οι Εχθροί, υπάρχουν όλοι αυτοί που βλέπουν τα γεγονότα από την ασφάλεια της βολεμένης ζωής τους και εκφέρουν κρίση για τα γεγονότα της Άλωσης χωρίς να σέβονται ουδόλως τους υπερασπιστές της Κωνσταντινούπολης.
Διότι δεν πρέπει να ξεχνούμε ποτέ ότι υπήρξαν υπερασπιστές, υπήρξαν άνθωποι που πίστευαν στην σωτηρία της Πόλεως και γι αυτό αγωνίστηκαν έως τέλους και έδωσαν τη ζωή τους για αυτή τη πίστη τους.  Κανείς από τους σημερινούς δεν μπορεί να ταπεινώνει να εξουδενώνει και να προσβάλει την μνήμη όλων αυτών των ανθρώπων λέγοντας ότι μάταια αγωνίστηκαν γιατί το τέλος ήταν προδιαγεγραμμένο, γιατί σύμφωνα με το σκεπτικό τους δεν υπήρχε καμία σωτηρία, το τέλος της πόλεως θα έρχονταν λίαν συντόμως.
Αγωνίζονταν με ένα σκοπό να σώσουν την αγαπημένη πατρίδα τους, να διαφυλάξουν την πίστη στον Χριστό, και να σώσουν τους αγαπημένους τους. Δεν έβλεπαν καιροσκοπικά όπως σήμερα ούτε με συμφέρον έκριναν βλέποντας τα αλαλλάζοντα στίφη των βαρβάρων, και σκεπτόμενοι ότι δεν έχουν καμία ελπίδα να σωθούν, αλλά αποφάσισαν να αγωνιστούν για την πατρίδα, την Πόλη τους , την πίστη τους, τους αγαπημένους τους και ας ήταν τα πάντα ενάντια, 250.000 στρατός, με 145 πλοία και πλήθος κανονιών με αιχμή του δόρατος αυτό το θηριώδης κανόνι που κατασκεύασε ο Ούγγρος Ορβάν, το οποίο σε κάθε κανονιοβολισμό γκρέμιζε και κατέστρεφε τα τείχη της Βασιλεύουσας. Όχι δεν λογάριασαν ότι οι αριθμοί ήταν εναντίον τους αλλά αποφάσισαν "Το δε την πόλιν σοι δούναι ούτε εμόν εστιν ουτ' αλλων των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινήν γαρ γνώμην πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών". Και αυτή η απάντηση δόθηκε όχι στην αρχή της πολιορκίας όχι στη μέση αλλά καθώς πλησίαζε το τέλος 7 ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ. καταλαβαίνετε τι προγόνους έχουμε νιώθετε με ποιό τρόπο επιβίωσε το έθνος των Ελλήνων, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΥΤΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ.