Μόνο η ταπείνωσις μπορεί να σώσει τον άνθρωπο.

Ἡ Ὁσία Θεοδώρα συνήθιζε νά λέγη στίς μαθήτριές της, ὅτι οὔτε ἡ μεγάλη ἄσκηση μόνη της, οὔτε ὁ ὑπερβολικός κόπος, οὔτε ὁποιαδήποτε ἄλλη κακοπάθεια μπορεῖ νά σώση τόν ἄνθρωπο ὅσο ἡ ταπείνωση. Μάλιστα διηγεῖτο τό ἑξῆς διδακτικό περιστατικό.

Κάποιος ἐρημίτης εἶχε τό χάρισμα ἀπό τό Θεό νά διώχνη τά πονηρά πνεύματα. Μιά φορά ζήτησε ἀπ’αὐτά νά μάθη, τί φοβοῦνται περισσότερο καί ἀναγκάζονται νά φύγουν.

·  Μήπως φοβεῖσθε τήν νηστεία; Ρώτησε ὁ Γέροντας.

·  Τή νηστεία νά φοβηθοῦμε ἐμεῖς; Εἶπε τό πονηρό πνεῦμα. Ἐμεῖς οὔτε τρῶμε,οὔτε πίνουμε ποτέ.

·  Μήπως τήν ἀγρυπνία; Ρώτησε στή συνέχεια ὁ Ἀββάς.

·  Μά τί λές...ἐμεῖς δέν κοιμώμαστε καθόλου, προκειμένου νά κάνουμε τό κακό.

·  Μήπως τή φυγή τοῦ κόσμου;

Τότε τό δαιμόνιο γέλασε περιφρονητικά.

·  Τί λές τώρα ἀνόητε,εἶπε στόν Γέροντα. Σπουδαῖο πρᾶγμα μέ ρώτησες. Μά δέν ἔχεις καταλάβει ὅτι ἐμεῖς περνᾶμε τόν περισσότερο καιρό γυρνώντας στίς ἐρημιές;

·  Τότε ὁ Γέροντας μέ αὐστηρότητα εἶπε: «Σέ ἐξορκίζω , παμπόνηρο καί παμμίαρο πνεῦμα νά μοῦ πῆς τί εἶναι ἐκεῖνο πού φοβᾶσθε περισσότερο. Τί εἶναι ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά σᾶς δαμάση.

·  Τότε τό δαιμόνιο ταραγμένο καί νικημένο ἀπό τήν πρός τόν Θεό παρρησία τοῦ Ἐρημίτη καί ἀπό τήν ἀρετή τῆς ταπείνωσης πού τόν κοσμοῦσε, φώναξε δυνατά.

·  Ἡ ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση μᾶς κατακαίει. Ἡ ἀρετή πού δέν μποροῦμε ποτέ νά τήν ἀποκτήσωμε.