λες ο συμφορές μς ρχονται, γιατί δέν ρωτμε τούς πνευματικούς πατέρες πού εναι ταγμένοι νά μς καθοδηγον, κι ο εράρχες καί πνευματικοί δέν ρωτον τόν Κύριο πώς πρέπει νά νεργήσουν. ν  δάμ ρωτοσε τόν Κύριο, ταν  Εα το δωσε νά γευτε τόν καρπό, τότε Κύριος θά τόν φώτιζε κι  δάμ δέν θ’ μάρτανε. Θά τό π καί γιά τόν αυτό μου: λα τάμαρτήματά μου καί τά λάθη μου γιναν, γιατί τήν ρα το.....
πειρασμο
 καί τς νάγκης δέν πικαλέστηκα τόν Κύριο. Τώρα μως μαθα νά κετεύω τήνγαθότητα το Θεο, κι  Κύριος μέ τίς εχές το πνευματικο μέ φυλάγει.

Τό 
διο καί ο ρχιερες, ν καί χουν τό δρο το γίου Πνεύματος, μως δέν ννοον σωστά τά πάντα, καί γι’ ατό φείλουν τήν ρα τς νάγκης νά ζητον φώτιση πό τόν Θεό. Ατοί μωςκολουθον τήν δική τους γνώμη κι τσι προσβάλλουν τήν εσπλαχνία το Θεο καί σκορπίζουν σύγχυση.  σιος Σεραφείμ το Σάρωφ λεγε πώς ταν δινε συμβουλές κατά τή γνώμη του, γίνονταν λάθη. τσι λοι μας πρέπει νά μάθουμε τό δρόμο πού δηγε στήν πίγνωση το θελήματος το Θεον μως δέν κοπιάσουμε γιά νά τό μάθουμε ατό, δέν θά γνωρίσουμε ποτέ ατό τόν δρόμο.

Πρέπει νά θυμόμαστε πάντοτε πώς 
 πνευματικός τελε τό λειτούργημά του μέ τό γιο Πνεμα καί γι’ ατό φείλουμε νά τόν σεβόμαστε. Πιστεύετε, δελφοί, πώς ν τύχει καί πεθάνει κανείς νώπιόν του πνευματικο καί το πε: «γιε πάτερ, ελόγησε μέ, νά δ τόν Κύριο στήν Βασιλεία τν Ορανν», καί το παντήσει  πνευματικός: «Πήγαινε, παιδί μου, καί δές τόν Κύριο», θά γίνει ,τι το δώσει μέ τήν ελογία το  πνευματικός, γιατί τό γιο Πνεμα εναι τό διο καί στόν ορανό καί στή γ.
χουν μεγάλη δύναμη ο προσευχές το πνευματικοξ ατίας τς περηφάνειάς μου παθα πολλάπό τούς δαίμονες, λλά  Κύριος μέ ταπείνωσε καί μ’ λέησε μέ τίς προσευχές το πνευματικο, καί τώρα  Κύριός μου φανέρωσε πώς σέ ατούς ναπαύεται τό γιο Πνεμα καί γι’ ατό τούς χω βαθύ σεβασμό. Μέ τίς προσευχές τούς παίρνουμε τή χάρη το γίου Πνεύματος καί τήν γαλλίαση γιά τόν Κύριο πού μς γαπ καί μς νοιξε τό δρόμο πρός τή σωτηρία τς ψυχς.
ν  νθρωπος δέν τά λέει λα στόν πνευματικό, τότε εναι  δρόμος το στραβός καί δέν δηγε στή σωτηρία. ν μως το λέει κανείς τά πάντα, ατός πορεύεται κατ’ εθείαν στή Βασιλεία τν Ορανν. νας μοναχός μέ ρώτησε: «Πές μου, τί πρέπει νά κάνω γιά νά διορθώσω τή ζωή μου;» Τορεσε νά τρώει πολύ καί καίρως.

Το
 επα: «Γράφε κάθε μέρα πόσο φαγες καί τί σκεφτόσουν, καί τό βράδυ διάβαζε τά στόν πνευματικό». Ατός πάντησε: «Δέν μπορ νά τό κάμω ατό». Κι τσι δέν μπόρεσε νά νικήσει τή μικρή ντροπή τς ξομολογήσεως τν δυναμιν του κι μεινε διόρθωτος, καί πέθανε πόποπληξία.
ποιος θέλει νά προσεύχεται διάλειπτα, φείλει νά εναι νδρεος καί σοφός καί πρέπει νά ρωτ τόν πνευματικό του γιά τό κάθε τί. Κι ν  πνευματικός δέν χει  διος πείρα πό τήν προσευχή,πωσδήποτε ζήτησε τή συμβουλή καί τήν εχή του, καί  Κύριος θά σ’ λεήσει καί θά σέ φυλάξειπό τήν δό τς πλάνης γιά τήν ταπείνωσή σου. ν πάλι σκεφτες πώς  πνευματικός εναι πειρος στή νοερά προσευχή, πώς πασχολεται μέ μάταια πράγματα καί πώς πρέπει νά βρ γώ μόνος μου τό δρόμο μέ τή μελέτη τν βιβλίων, τότε βρίσκεσαι κιόλας σ’ πικίνδυνο δρόμο καί κοντά στήν πλάνη. Ξέρω πολλούς πού τούς πάτησαν μ’ ατό τόν τρόπο ο λογισμοί τους κι πό τήν περιφρόνησή τους γιά τόν πνευματικό δέν μπόρεσαν νά προοδεύσουν. Τό γιο Πνεμα δίνει σοφία στήν ψυχή,ταν πακομε στίς συμβουλές τν ποιμένων μας.

ΠΗΓΗ:ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

0 Σχόλια