Μακαριότατε και φιλογενέστατε δέσποτα[1].

Ο φιλογενέστατος κύριος Δημήτριος Ύπατρος με εβεβαίωσε περί της γενναίας συνεισφοράς, την οποίαν η υμετέρα μακαριότης υπεσχέθη προς αυτόν δια το σχολείον της Πελοποννήσου[2]. Όθεν ως γενικός έφορος του σχολείου τούτου κρίνω χρέος μου απαραίτητον να ευχαριστήσω την υμετέραν μακαριότητα και να την ειδοποιήσω ότι η έναρξις του σχολείου εγγίζει. Διά τούτο λοιπόν στέλλω εξεπίτηδες τον κύριον Αντώνιον Πελοπίδαν, άνδρα ενάρετον, φιλογενή και πάσης πίστεως άξιον,
 διά να βεβαιώση και διά ζώσης φωνής την οσονούπω ανέγερσιν του ιερού τούτου καταστήματος. Ας ταχύνη λοιπόν η υμετέρα μακαριότης να εμβάση τόσον της υμετέρας μακαριότητος τας συνεισφοράς, όσον και των λοιπών αυτού ομογενών, είτε χρηματικός είναι, είτε ζωοτροφίας προς τον εν Παλαιά Πάτρα της Πελοποννήσου κύριον Ιωάννην Παππά Διαμαντόπουλον, συντροφεύουσα αυτάς ή με ανθρωπόν της επίτηδες ή με τον κομιστήν του παρόντος μου.
Ών δε εύελπις, ότι η υμετέρα μακαριότης θέλει φιλοτιμηθή να δείξη την συνεισφοράν αξίαν του μεγάλου ζήλου και πατριωτισμού[3] αυτής τε και όλου της του ποιμνίου, εξικετεύω τάς μακαρίας αυτής ευχάς και μένω με βαθύσέβας
της υμετέρας μακαριότητος τέκνον ευπειθές
Αλέξανδρος Υψηλάντης.
Ισμαήλ, την 8ην Οκτωβρίου 1820.

Επί του νώτου: Προς τον μακαριώτατον και θεοπρόβλητον μητροπολίτην της νήσου Κύπρου κύριον Κυπριανόνπροσκυνητώς εις Κύπρον.

0 Σχόλια